Rusland

Jullie weten misschien al dat ik dol op Rusland ben.
Nou is dat door de politieke spelletjes opeens een beladen onderwerp geworden. Heel erg jammer, want daardoor vergeten we even de mooie dingen van Rusland: de taal, de muziek, de literatuur, de kunst, het platteland.
Hoogste tijd om die kant eens te benadrukken!

Ik begin meteen met mijn allerfavorietste illustrator: Ivan Bilibin (1876 - 1942).
Hij was een leerling van Ilya Repin en vooral bekend om zijn sprookjesillustraties en toneeldecors.

Hier kunnen jullie nog meer van zijn werk zien.

Daarnaast haal ik graag inspiratie uit de Russische folklore. Borduursels, felle kleuren, houtsnijwerk, alles is even prachtig. Niet zo lang geleden kreeg ik dankzij een Pinterest-swap deze prachtige vilten mand van Miranda, geinspireerd op Rusland:  

Ik heb, dankzij mijn kortstondige Russische verkering, ooit geprobeerd de taal te leren. Moeilijk natuurlijk, vooral toen de relatie voorbij was. (Het is daarmee weer bewezen dat een taal het beste geleerd wordt in de praktijk!) Ik weet nu voor de rest van mijn leven wat "ik hou van jou" in het Russisch is.
Het kan nooit kwaad om dat in een aantal talen te kunnen zeggen.

Begin dit jaar was er in het onvolprezen Asser museum - dat echt de provinciestatus ver overschrijdt - weer eens een prachttentoonstelling over Sovjetkunst. Er stond zelfs maandenlang een standbeeld van Lenin in Assen, zwaaiend aan het einde van de vaart.

Tijdelijk, want nu staat er een enorme zevenarmige Joodse kandelaar, om de aandacht te vestigen op de tentoonstelling over de Dode Zeerollen.
Ik wil maar zeggen: Drenthe, he?
Om eerlijk te zijn, ook het Groningermuseum (jullie allen waarschijnlijk beter bekend) heeft regelmatig Russische tentoonstellingen.
Ergens tussen die twee in woon ik. Ik ben toch maar een bofkont.

Heel wat jaren terug ben ik een aantal keren in Rusland op bezoek geweest en ik was iedere keer erg onder de indruk van de hartelijkheid en de gastvrijheid. Ik kwam bij mensen thuis die het waarschijnlijk niet breed hadden, maar alles werd uit de kast gehaald om het voor ons gasten maar zo aangenaam mogelijk te maken. Daarbij hoorden onherroepelijk de fles wodka, muziek en zang, vele toespraken en hier en daar een traantje als het wat emotioneler werd.
Bij zo'n bezoek werden we ook overladen met kadootjes.

Russen zijn dol op kadootjes geven. Matroushka's,  geschilderde lepels, lakdoosjes en speeldgoed, we kregen van alles aangereikt.

Achteraf hoorde ik dat dit soort kadootjes in Rusland met veel toewijding eindeloos wordt doorgegeven. Niemand die het erg vindt als hetzelfde kadootje via een omweg weer bij hem terugkomt. Ze worden gewoon opnieuw doorgegeven.
Ik vrees dat wij daar toen in ons enthousiasme een circel hebben doorbroken.

Lakdoosje

Russische postzegels uit de zeventiger jaren.

Tijdens zo'n bezoek gingen we vaak met de hele familie de bossen in om bosbessen, frambozen of paddenstoelen te zoeken. Of om water te halen bij een bron.

Ivan Bilibin, het bos

Nikolay Bogdanov Belsky, het platteland

In de datcha  werden er piroshki en paddestoelensoep gemaakt en met flinke scheuten smetana (zure room) opgegeten.
Ik heb er in die tijd ook leren melken, met zo'n echte koe, weet je wel, en op zo'n echt driepootkrukje.
Nu ik erover nadenk, de zon scheen er ook altijd!
Ach, waarschijnlijk romantiseer ik het een beetje. 

Natalia Milashevich

Joeri Wasnetsov

Mijn grootste Russische schat kreeg ik tijdens mijn laatste bezoek: een knalgroene, gebloemde sjaal. Hij heeft jaren in een kast gelegen, omdat ik niet wist wat ik ermee kon. Wegdoen was, gezien de herkomst, uitgesloten. Maar om zoiets nou te gaan dragen?

 

Toen kwam ik hem zomaar op Pinterest tegen, bij een Russische moeder met kind.

foto: Ladna Kobieta

Kort daarna bij deze twee Siberische vrouwen.

foto: articphoto.co.uk

En ik zie opeens hoe mooi mijn Russische sjaal is! Los van politieke lading, culturele censuur en leeftijdsgebonden normen. Gewoon mooi.
Dus als jullie een groene flits zien rondlopen, in Assen of Groningen, dan is dat jullie Kyroushka!