Een Noorse Trui

Ik weet bijna zeker dat ik hem niet te warm gewassen heb, maar mijn prachtige Noorse trui (die toch al nooit erg ruim zat en dat lag absoluut aan de trui) is na de laatste wasbeurt definitief te krap. 

Tenminste voor mij. Puberdochter zou hem best nog wel kunnen dragen, maar die dénkt er niet over.

Na een pot thee met een extra stuk chocola besloot ik er maar het beste van te maken en te kijken of mijn trui nog mogelijkheden bood (een levensles die ik jullie graag meegeef, vergeet vooral de chocola niet).

Omdat de trui nu goed vervilt was kon ik hem verknippen zonder risico op rafelen. Fijn.
De uitdaging was om zo weinig mogelijk weg te gooien. Dat is altijd al een mooi streven, maar met een lievelingstrui ook een morele verplichting.

Van de onderkant van de mouwen maakte ik een paar winterwanten. Noorse winterwanten. Gewoon in model knippen en op de naaimachine stikken, simpel.

De bovenstukken van de mouw werden beenwarmers die om de (regen)laars gevouwen kunnen worden. Een kleine split en een rand met de festonsteek maakt het af.

festonsteek

Van de romp, een mooi recht stuk, had ik natuurlijk een kussen kunnen maken, maar er is een grens aan de hoeveelheid kussens die een mens in een leven kan gebruiken.
Dus werd het een tas, met flap.

 

Met een zak op de achterkant.

En een zak binnenin.

Voor de sluiting gebruikte ik de twee traditionele metalen haakknopen.

Van een (nep)leren riem uit de kringloop maakte ik een hengsel. 
Het stiksel kreeg een kruis voor extra stevigheid.

Uit de twee kleine stukjes die overbleven van de bovenkant romp knipte ik nog twee harten die ik aan elkaar naaide en vulde met wat wol. Met een lintje eraan is het een hanger, misschien voor de tas of aan mijn sleutelbos.

Het enige wat uiteindelijk overbleef was de kraag en het randje bij de schouders. Daar is vast ook nog wel wat mee te doen, maar ik ken mijn grenzen. 

Ik had nu een tas, wanten, beenwarmers en een sleutelhanger. Dat is al met al toch een mooie ruil voor een te kleine trui.

Kijk, nu had Puberdochter plotseling wel interesse.