De creatieve avonturen van een Wolvrouw (meestal) en een Houtman (zo nu en dan)

.


donderdag 21 januari 2016

Een Lichtje in de Duisternis

In Drenthe is de winter koud en donker.
Leuk om de Melkweg te zien, dat wel. Want die zien jullie daar in het wilde westen niet meer, hè?
Als we bezoek hebben uit de drukkere streken dan neem ik ze soms 's avonds even nonchalant mee naar buiten. Ach, zeg ik dan verrast, kijk daar heb je de Pleiaden. En net daarboven Cassiopeia.
Dat maakt indruk.
Ondertussen houden we elkaar staande, want het is hier natuurlijk winter en spiegelglad.
En ijskoud. Ik stommel iedere ochtend met een aantal extra lagen over de nachtpon door het huis, want de houtkachel moet eerst de boel opwarmen.
Het is romantisch wonen op het platteland.

Om dat donker nou eens fraai op te lichten maakte ik in opdracht een vilten lap voor een lampenkap. Je kan er natuurlijk ook een kussenovertrek van maken, of een kleedje, kom, zelfs een warme pyjama, waarom niet.
Ik dacht dat jullie misschien wel over mijn schouders zouden willen meekijken.

Uiteraard gaan we eerst keurig aan de slag met de afmetingen (rekening houdend met zo'n 30 procent krimp).
We zijn niet ongeduldig, een goede voorbereiding is het halve werk... (precies de reden waarom ik niet van naaien hou, of van schilderen, of van ramen lappen; alles moet tegenwoordig zo ontzettend voorbereid worden, gooi er toch gewoon een plens tegenaan, wat maakt het uit).

Als ondergrond gebruik ik chiffon zijde (een transparante zijde die lekker vilt, pongé zijde is veel dichter en glanzender).

Daarna verzamel ik verschillende vezels die ik er in wil verwerken: ruwe vachten van het Drentse Heideschaap, krulletjes van het Wensleydale schaap, gekaarde zilverachtige wol van het Gotland schaap... en zijde. Prachtig glanzende zijdevezels:

Op de chiffonzijde leg ik een heel dun laagje gekaarde Merinowol. Dit is het bindmiddel tussen de verschillende vezels en de chiffon.

Hier bovenop komen de andere vezels, van alles wat.

Gotland en Wensleydale:

Alles nat maken met warm water en zeep, hierop het bubbeltjesplastic. Platdrukken en voorzichtig omdraaien (gebruik hierbij het plastic). Ik wil de vezels wat los houden, dus vilt ik alleen de onderkant:

Hier gebruik ik natuurlijk het superviltblok van mijn Houtman:

Als het redelijk vast zit, de hele bubs oprollen, handdoek eromheen en rollen maar. Voor de stevigheid bind ik er wat oude pantysokjes omheen (ja, die heb ik zomaar).

In verschillende richtingen rollen. Na iedere keer rollen pluk ik de krulletjes en vezels aan de bovenkant weer wat los (natuurlijk moeten ze bij de basis wel vastzitten).

De lampenlap om een oude lampenkap:

 Zo is hij geworden, mijn lichtje in de duisternis:


donderdag 14 januari 2016

Een wereld vol kleur

vilten kralen
Ik word woedend van berichten over primitieve mannen en hun minachting voor vrouwen. Over haantjesgedrag van wereldleiders en het korte-termijn-denken en eigen zakken vullen. Over de corrumperende invloed van status en macht. En over het ongenuanceerd zwart-wit denken van sommige mensen.
Woedend!
Zo, dat is er uit.

bloemen van wol
Gelukkig zijn er ook berichten waar ik blij van word, waar ik hoop en energie van krijg.
Kennen jullie Hans Rosling? Een Zweedse arts en professor Internationale Gezondheid én mijn nieuwste Held.
Naast J.R.R.Tolkien staat hij, op eenzame hoogte.
Het is in het Engels, maar ik gun jullie dat je dit ook hoort, dus ik hoop dat je een kwartiertje kan luisteren: de feiten van wereldproblemen.

100 gebreide mutsjes voor baby's in Malawi

Ik wil niet zwart-wit denken, zelfs geen grijstinten, jakkes.
Dit jaar heb ik een héél goed voornemen. Ik ga niet meer op zoek naar mijn taille, ik stop ook niet met chocola, sporten zal ik nooit leuk vinden, nee, ik ga vanaf nu bewust de kleuren van de wereld opzoeken. In alle vormen. Overal. Groot en klein.
Dat ga ik doen.

China
Singapore
Ecuador
Angola
Maleisië
Dubai
Singapore
Mexico
Zuid-Afrika
Kazachstan
 Een wereld vol kleur.


zaterdag 2 januari 2016

Nieuwjaarsbakjes

Het is opeens 2016, ik was even met iets anders bezig en hoepla, weer een jaar erbij.
Nou heb ik een pesthekel aan knallerig vuurwerk maar ben ik dol op de symboliek van een nieuw jaar (van mensen die beweren dat het gewoon tussen de oren zit, dat het een dag is als alle andere, je weet wel, zon, regen en weer op tijd naar bed, van dat soort mensen word ik heel sikkeneurig).
Een Nieuw Jaar, een Schone Lei, Nieuwe Kansen, Nieuwe Mogelijkheden!
Laten we ze met beide handen grijpen en er iets moois van maken.

Een gelukkig, gezond en grenzeloos 2016 voor jullie allemaal!
Om het jaar alvast een duw in de goede richting te geven, heb ik Nieuwjaarsbakjes gemaakt. Van appels (die ik ook na alle appelflappen nog in overvloed in mijn keldertje heb liggen), frambozen (uit de diepvries) en noten.
De vanillesuiker is zelfgemaakt: een paar vanillestokjes in een pot met fijne kristalsuiker en die minimaal een paar weken afgesloten laten staan voor gebruik (ja, dat had je dus nog vorig jaar moeten doen, wel vooruitdenken natuurlijk).
In een wip klaar, want daar hou ik van.

NIEUWJAARSBAKJES:
- roomboterbladerdeeg
- appels, frambozen, nootjes, wat je maar lekker vindt
- twee volle eetlepels custard
- vier volle eetlepels vanillesuiker

De appels in stukjes snijden, mengen met de frambozen en de gebroken nootjes. De custard en de vanillesuiker er goed doorheen roeren.
Rondjes uit het bladerdeeg steken en in een muffinblik vlijen (heb je een metalen muffinblik dan eerst goed invetten).
ik gebruik mijn mooiste botervlootdeksel om de rondjes uit te steken
De bakjes vullen.
Ik heb van de restjes deeg een nieuwe bal gemaakt, die platgewalst met de deegroller en daar vervolgens weer ronde dekseltjes uitgestoken. De helft van de bakjes kreeg een dekseltje.
De randen goed aanduwen en met een vork wat gaatjes prikken.

In de voorverwarmde oven (200 graden), ongeveer 20 minuten.

Als dat geen goed begin van het nieuwe jaar is...