Samenspinsels Online Adventskalender 2013

Hè hè, het is zover! Wekenlang is er hard gewerkt, hier in Huize Hout en Wol én elders, allemaal in het diepste geheim.
Vandaag echter mogen jullie het weten! Telefoon uit, computer aan. Zit je goed?

Eexterhout

Het is bijna december en hij is er weer! De Samenspinsels Online Adventskalender 2013!

LittleZ

Je kent ze natuurlijk wel, de kalenders die ons helpen aftellen tot Kerst.
Vroeger met kleine glitterplaatjes achter de deurtjes, de generatie van mijn Pubers vonden er al een chocolaatje en jullie krijgen zelfs een digitale verrassing die je opent door op het deurtje te klikken!

Anni-tas

De Samenspinsels Adventskalender is een geweldige tournee langs 24 gratis, creatieve tutorials, patronen, give-aways, printables en andere inspirerende verrassingen. Op deze manier worden ook de dagen voor Kerst een feest!

Hoodwinked

Wie zijn die Samenspinsels?
Een groep Nederlandse, creatieve bloggers - waaronder jullie Kyroushka - oorspronkelijk ontstaan uit de Dutch Swappers-kring. Allemaal hebben we iets bijzonders te bieden op het gebied van Kunst, Ambacht of Nijverheid.
Tezamen vormen we een platvorm voor creativiteit: we willen elkaar en anderen inspireren, van elkaar leren en vooral de wereld een beetje leuker maken.

Bobbeez/8r1id

In 2011 hebben we, toen nog onder de naam van Dutch Swappers, de eerste creatieve Online Adventskalender opgezet, met groot succes. Dit jaar komt het onder de nieuwe naam Samenspinsels.

De Samenspinsels Adventskalender is een manier om onze ideeën met anderen te delen, "ter lering ende vermaak", zoals dat heet. Ieder lid van Samenspinsels heeft één of meerdere bijdragen geleverd en ook zijn er weer interessante gastbloggers gevraagd.

A-la-Sascha

Waar kunnen jullie de Samenspinsels Adventskalender vinden?
Op onze nieuwe, gezamenlijke blog Samenspinsels en daarnaast op alle deelnemende blogs (dus ook hier; je vindt hem onderaan dit bericht, maar ook in de kolom rechts). 

Je kunt de Kalender ook op je eigen blog plaatsen, want het is een bloghop. Kijk voor een uitleg onderaan de kalender!
Vanaf 1 december kan er iedere dag één vakje opengeklikt worden. Nee, niet meer en nee, je kan ook niet stiekem vooruitkijken.
  

Kimminita

We hopen weer héél veel mensen te inspireren tot een creatieve Advents-tijd, dus zegt het voort:
op Blogs, Facebook, Twitter, Forums, Nieuwsbrieven en online magazines: doe mee, doe mee!

N,enz.

(HELAAS, DE SAMENSPINSELS ADVENTSKALENDER 2013 IS VERLOPEN, je kunt gelukkig nog steeds de samenvatting van alle bijdragen in boekvorm inzien HIER op Issuu.)

Een Noorse Trui

Ik weet bijna zeker dat ik hem niet te warm gewassen heb, maar mijn prachtige Noorse trui (die toch al nooit erg ruim zat en dat lag absoluut aan de trui) is na de laatste wasbeurt definitief te krap. 

Tenminste voor mij. Puberdochter zou hem best nog wel kunnen dragen, maar die dénkt er niet over.

Na een pot thee met een extra stuk chocola besloot ik er maar het beste van te maken en te kijken of mijn trui nog mogelijkheden bood (een levensles die ik jullie graag meegeef, vergeet vooral de chocola niet).

Omdat de trui nu goed vervilt was kon ik hem verknippen zonder risico op rafelen. Fijn.
De uitdaging was om zo weinig mogelijk weg te gooien. Dat is altijd al een mooi streven, maar met een lievelingstrui ook een morele verplichting.

Van de onderkant van de mouwen maakte ik een paar winterwanten. Noorse winterwanten. Gewoon in model knippen en op de naaimachine stikken, simpel.

De bovenstukken van de mouw werden beenwarmers die om de (regen)laars gevouwen kunnen worden. Een kleine split en een rand met de festonsteek maakt het af.

festonsteek

Van de romp, een mooi recht stuk, had ik natuurlijk een kussen kunnen maken, maar er is een grens aan de hoeveelheid kussens die een mens in een leven kan gebruiken.
Dus werd het een tas, met flap.

 

Met een zak op de achterkant.

En een zak binnenin.

Voor de sluiting gebruikte ik de twee traditionele metalen haakknopen.

Van een (nep)leren riem uit de kringloop maakte ik een hengsel. 
Het stiksel kreeg een kruis voor extra stevigheid.

Uit de twee kleine stukjes die overbleven van de bovenkant romp knipte ik nog twee harten die ik aan elkaar naaide en vulde met wat wol. Met een lintje eraan is het een hanger, misschien voor de tas of aan mijn sleutelbos.

Het enige wat uiteindelijk overbleef was de kraag en het randje bij de schouders. Daar is vast ook nog wel wat mee te doen, maar ik ken mijn grenzen. 

Ik had nu een tas, wanten, beenwarmers en een sleutelhanger. Dat is al met al toch een mooie ruil voor een te kleine trui.

Kijk, nu had Puberdochter plotseling wel interesse.

Rusland

Jullie weten misschien al dat ik dol op Rusland ben.
Nou is dat door de politieke spelletjes opeens een beladen onderwerp geworden. Heel erg jammer, want daardoor vergeten we even de mooie dingen van Rusland: de taal, de muziek, de literatuur, de kunst, het platteland.
Hoogste tijd om die kant eens te benadrukken!

Ik begin meteen met mijn allerfavorietste illustrator: Ivan Bilibin (1876 - 1942).
Hij was een leerling van Ilya Repin en vooral bekend om zijn sprookjesillustraties en toneeldecors.

Hier kunnen jullie nog meer van zijn werk zien.

Daarnaast haal ik graag inspiratie uit de Russische folklore. Borduursels, felle kleuren, houtsnijwerk, alles is even prachtig. Niet zo lang geleden kreeg ik dankzij een Pinterest-swap deze prachtige vilten mand van Miranda, geinspireerd op Rusland:  

Ik heb, dankzij mijn kortstondige Russische verkering, ooit geprobeerd de taal te leren. Moeilijk natuurlijk, vooral toen de relatie voorbij was. (Het is daarmee weer bewezen dat een taal het beste geleerd wordt in de praktijk!) Ik weet nu voor de rest van mijn leven wat "ik hou van jou" in het Russisch is.
Het kan nooit kwaad om dat in een aantal talen te kunnen zeggen.

Begin dit jaar was er in het onvolprezen Asser museum - dat echt de provinciestatus ver overschrijdt - weer eens een prachttentoonstelling over Sovjetkunst. Er stond zelfs maandenlang een standbeeld van Lenin in Assen, zwaaiend aan het einde van de vaart.

Tijdelijk, want nu staat er een enorme zevenarmige Joodse kandelaar, om de aandacht te vestigen op de tentoonstelling over de Dode Zeerollen.
Ik wil maar zeggen: Drenthe, he?
Om eerlijk te zijn, ook het Groningermuseum (jullie allen waarschijnlijk beter bekend) heeft regelmatig Russische tentoonstellingen.
Ergens tussen die twee in woon ik. Ik ben toch maar een bofkont.

Heel wat jaren terug ben ik een aantal keren in Rusland op bezoek geweest en ik was iedere keer erg onder de indruk van de hartelijkheid en de gastvrijheid. Ik kwam bij mensen thuis die het waarschijnlijk niet breed hadden, maar alles werd uit de kast gehaald om het voor ons gasten maar zo aangenaam mogelijk te maken. Daarbij hoorden onherroepelijk de fles wodka, muziek en zang, vele toespraken en hier en daar een traantje als het wat emotioneler werd.
Bij zo'n bezoek werden we ook overladen met kadootjes.

Russen zijn dol op kadootjes geven. Matroushka's,  geschilderde lepels, lakdoosjes en speeldgoed, we kregen van alles aangereikt.

Achteraf hoorde ik dat dit soort kadootjes in Rusland met veel toewijding eindeloos wordt doorgegeven. Niemand die het erg vindt als hetzelfde kadootje via een omweg weer bij hem terugkomt. Ze worden gewoon opnieuw doorgegeven.
Ik vrees dat wij daar toen in ons enthousiasme een circel hebben doorbroken.

Lakdoosje

Russische postzegels uit de zeventiger jaren.

Tijdens zo'n bezoek gingen we vaak met de hele familie de bossen in om bosbessen, frambozen of paddenstoelen te zoeken. Of om water te halen bij een bron.

Ivan Bilibin, het bos

Nikolay Bogdanov Belsky, het platteland

In de datcha  werden er piroshki en paddestoelensoep gemaakt en met flinke scheuten smetana (zure room) opgegeten.
Ik heb er in die tijd ook leren melken, met zo'n echte koe, weet je wel, en op zo'n echt driepootkrukje.
Nu ik erover nadenk, de zon scheen er ook altijd!
Ach, waarschijnlijk romantiseer ik het een beetje. 

Natalia Milashevich

Joeri Wasnetsov

Mijn grootste Russische schat kreeg ik tijdens mijn laatste bezoek: een knalgroene, gebloemde sjaal. Hij heeft jaren in een kast gelegen, omdat ik niet wist wat ik ermee kon. Wegdoen was, gezien de herkomst, uitgesloten. Maar om zoiets nou te gaan dragen?

 

Toen kwam ik hem zomaar op Pinterest tegen, bij een Russische moeder met kind.

foto: Ladna Kobieta

Kort daarna bij deze twee Siberische vrouwen.

foto: articphoto.co.uk

En ik zie opeens hoe mooi mijn Russische sjaal is! Los van politieke lading, culturele censuur en leeftijdsgebonden normen. Gewoon mooi.
Dus als jullie een groene flits zien rondlopen, in Assen of Groningen, dan is dat jullie Kyroushka!