Wild Breien

Leuk boekje van Francine Oomen

Wild breien, hoe komt een mens er op!
En hoe krijg je het dan ook nog voor elkaar dat de hele wereld je idee overneemt. Daar kan je als blogschrijfster alleen maar van dromen.

Ik weet nog hoe we tijdens een familieweekend een hoop lol hadden om een Amerikaanse oudtante die haar hond in Schotse ruiten hees. Je zag de chagrijn in de ogen van die teckel.

Nu zijn we ook hier zover.
Opeens zie je bomen met een jasje en lantaarnpalen met een legging.
Beelden krijgen een hesje. Of erger.

Hanny Berenschot, regenpijp

Waarom doen wij dit, vraag ik mij af.

Nederland is natuurlijk al een poosje aan het wegzakken, het hoogtepunt van de beschaving is duidelijk voorbij. We vervelen ons en velen van ons gaan dan buitenlanders pesten en bumperkleven.
De iets milderen gaan bungyjumpen en - vooral de dames - breien.

Ik leg hiervoor de verantwoordelijkheid bij de politiek. Als daar niemand meer serieus bezig is met de wereldproblematiek, dan kun je het ons, simpele burgers, ook niet kwalijk nemen.

Het gaat bijvoorbeeld niet goed met het milieu. Daar wordt de gemiddelde breister heel treurig van.
En wat doen breisters als ze treurig worden? Ja, natuurlijk, breien.
Omdat de natuur slachtoffer is, wordt er gebreid voor de natuur.

Hanny Berenschot, bomen

En omdat cultuur ook een ondergeschoven kindje is geworden, breien we ook nog eens onderbroekjes voor het beeld op het dorpsplein.
Ik heb zelfs bebreide brievenbussen gezien, een duidelijk teken dat we behoefte hebben aan meer communicatie tussen mensen.

Hanny Berenschot

Kijk, daarom breien wij wild!

Ik moet zeggen, het vrolijkt de boel wel op. Het tovert een glimlach op het gezicht van voorbijgangers.
Ik weet niet of het uiteindelijk onze wereld nog kan redden, maar het maakt de neergang wel dragelijker.
Let's go down gracefully.
Ach, laten ze in het Catshuis toch gaan breien!

Hanny Berenschot, bomen en boomstronk