De creatieve avonturen van een Wolvrouw (meestal) en een Houtman (zo nu en dan)

.


zondag 22 januari 2012

Zondagse Principes

Zondag.
Soms word je dan wakker met iets in je hoofd. Meestal zijn dat dingen als "shit, ik ben gisteren vergeten de was uit de wasmachine te halen" of "misschien moet ik vandaag toch maar weer eens vriendin X bellen" (want die is net gescheiden en heeft een onstuitbare behoefte om haar ex te analyseren).


Vandaag was het anders. Leuker. Maar wel iets wat even moreel met jullie moet worden doorgesproken: ik had namelijk zin om een blogbericht te schrijven.
Hè, wat? Ja, ja, ik weet het. Begin nou niet over dat bericht waarin ik het bloggen zo mooi principieel heb afgewezen.
Ik ben, zoals jullie misschien nu onderhand wel weten, een principieel mens.
Is in deze tijd heel wat voor te zeggen.
Maar, en hier wil ik jullie graag in de discussie trekken, ik vind dat je van je principes geen gevangenis moet maken!

Da's natuurlijk glad ijs, want als ik zeg dat ik principieel gezond en diervriendelijk wil eten (en dat wil ik!) slaan jullie me meteen om de oren met al die blokken chocolade die ik verstopt heb in het onderste laatje van het kastje in mijn atelier (mijn kinderen lezen dit toch niet en ik weet dat jullie een geheim kunnen bewaren), al die plakken chocolade die ik dan zou moeten wegdoen (weggeven, hoor ik iemand zeggen?)!
En dan zeg ik dus die mooie volzin over van je principes geen gevangenis maken. En dan zeggen jullie natuurlijk weer, "ja doei, als het in je straatje van pas komt zeker!"


Houtman, die op zich erg weinig principes heeft, is wel heel standvastig op één punt: ik mag me niet met het hout bemoeien!
Houtman kent mij langer dan vandaag. In huis schikt hij zich meestal zonder al te veel morren in mijn grillen. Maar zijn Werkplaats is heilig. Daar regeert hij!


Echter - en dit is echt een nieuw berichtje waard - er is een uitzondering gemaakt. Weliswaar meteen met de waarschuwing dat het een UITZONDERING is: ik mocht meedoen met iets houtachtigs! En daarom hebben wij nu meneer Eland en meneer Ram.
Waarmee maar bewezen is dat het loont om je principes soms te doorbreken.


Dus - om een lang verhaal kort te maken, want de voorbeelden rollen over elkaar heen in mijn hoofd en ik weet vanuit eigen ervaring dat bloglezen leuk is, maar dat er een grens is aan de hoeveelheid tekst die je beleefdheidshalve door wilt lezen om maar naar al die leuke foto's te kunnen kijken - daarom dacht ik, ik zeg het maar eerlijk, ik vind het vanaf vandaag, deze grijze, druilerige zondag in januari, LEUK om een blogbericht te schrijven en mag ik het nu vaker doen, alsjeblieft?
Dan breek ik hiermee dus met mijn principe over bloggen.
Ik ben trouwens in goed gezelschap, de ouderen onder ons (de jongeren googelen maar effe) kennen allemaal het Heintje Davids-fenomeen.
Die wou stoppen met zingen en kwam steeds maar weer terug.
Nou ik ook dus. Maar ik blijf denk ik nog even.

7 opmerkingen:

  1. Ja hoor, vooral vaker doen! Ik lach me elke keer rot om die berichtjes van je! Wat een leuke stijl van schrijven heb je!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En lieve Kyra, wat is het heerlijk dat je er bent! Blijf hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Blijf maar terug komen en afscheid nemen hoor! Ik geniet enorm van je verhaaltjes,
    groetjes
    Janny

    BeantwoordenVerwijderen
  4. dit soort verhalen wil ik iedere week (of iedere maand, wat jij maar wilt!!!) De ram is super, net als de eland die ik al eerder bewonderde op een foto. Die kleur groen vilt op je tafel is trouwens ook supermooi!!!
    enne... nu ga ik die vergeten was uit de machine halen, waar ik dus bij de eerste regel aan dacht ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ga vergeten was van het werk IN de wasmachine stoppen want het ligt al een paar dagen in een vuilniszak in de bijkeuken. Wat zal dat stinken. Chocolade bevat trouwens veel vitamine E, da's heel gezond!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heerlijk dat je zin had om te bloggen!! Ik hoop dat je nog vaak zin krijgt om te bloggen, dat je je vaker met houtman mag 'bemoeien' (wat mooi!) dat je kinderen je chocolade niet vinden (te laat ;) en ach, die was.. die loopt niet weg!
    liefs, Nancy

    BeantwoordenVerwijderen