Zondagse Principes

Zondag.
Soms word je dan wakker met iets in je hoofd. Meestal zijn dat dingen als "shit, ik ben gisteren vergeten de was uit de wasmachine te halen" of "misschien moet ik vandaag toch maar weer eens vriendin X bellen" (want die is net gescheiden en heeft een onstuitbare behoefte om haar ex te analyseren).


Vandaag was het anders. Leuker. Maar wel iets wat even moreel met jullie moet worden doorgesproken: ik had namelijk zin om een blogbericht te schrijven.
Hè, wat? Ja, ja, ik weet het. Begin nou niet over dat bericht waarin ik het bloggen zo mooi principieel heb afgewezen.
Ik ben, zoals jullie misschien nu onderhand wel weten, een principieel mens.
Is in deze tijd heel wat voor te zeggen.
Maar, en hier wil ik jullie graag in de discussie trekken, ik vind dat je van je principes geen gevangenis moet maken!

Da's natuurlijk glad ijs, want als ik zeg dat ik principieel gezond en diervriendelijk wil eten (en dat wil ik!) slaan jullie me meteen om de oren met al die blokken chocolade die ik verstopt heb in het onderste laatje van het kastje in mijn atelier (mijn kinderen lezen dit toch niet en ik weet dat jullie een geheim kunnen bewaren), al die plakken chocolade die ik dan zou moeten wegdoen (weggeven, hoor ik iemand zeggen?)!
En dan zeg ik dus die mooie volzin over van je principes geen gevangenis maken. En dan zeggen jullie natuurlijk weer, "ja doei, als het in je straatje van pas komt zeker!"


Houtman, die op zich erg weinig principes heeft, is wel heel standvastig op één punt: ik mag me niet met het hout bemoeien!
Houtman kent mij langer dan vandaag. In huis schikt hij zich meestal zonder al te veel morren in mijn grillen. Maar zijn Werkplaats is heilig. Daar regeert hij!


Echter - en dit is echt een nieuw berichtje waard - er is een uitzondering gemaakt. Weliswaar meteen met de waarschuwing dat het een UITZONDERING is: ik mocht meedoen met iets houtachtigs! En daarom hebben wij nu meneer Eland en meneer Ram.
Waarmee maar bewezen is dat het loont om je principes soms te doorbreken.


Dus - om een lang verhaal kort te maken, want de voorbeelden rollen over elkaar heen in mijn hoofd en ik weet vanuit eigen ervaring dat bloglezen leuk is, maar dat er een grens is aan de hoeveelheid tekst die je beleefdheidshalve door wilt lezen om maar naar al die leuke foto's te kunnen kijken - daarom dacht ik, ik zeg het maar eerlijk, ik vind het vanaf vandaag, deze grijze, druilerige zondag in januari, LEUK om een blogbericht te schrijven en mag ik het nu vaker doen, alsjeblieft?
Dan breek ik hiermee dus met mijn principe over bloggen.
Ik ben trouwens in goed gezelschap, de ouderen onder ons (de jongeren googelen maar effe) kennen allemaal het Heintje Davids-fenomeen.
Die wou stoppen met zingen en kwam steeds maar weer terug.
Nou ik ook dus. Maar ik blijf denk ik nog even.