Diezijner (hardop op z'n Gronings uitspreken!)

Groningen boft maar weer!
Vanaf 4 maart komt daar namelijk Diezijner, de leukste winkel van Nederland! Nee, eigenlijk van de wereld.
Waarom?

Nou, omdat het een winkel is waar, zoals de naam al doet vermoeden, Nederlandse designers (of in goed Gronings: ontwerpers) een platform krijgen!

Bekende en beginnende ontwerpers kunnen daar hun mooie producten aan de vrouw brengen. En je voelt het al, daar hoort ons aller Eexterhout ook bij.
Er liggen klinkende namen die hippe Hollandse spullen zullen gaan leveren op het gebied van mode (nee, ik niet) en accessoires (yep!).
Ook kun je er workshops gaan volgen (o.a. vilten, naaien, haken) en kunstenaars aan het werk zien.

Ik ben dus als een bezetene aan het vilten, borduren, knippen en naaien om maar op tijd met een  overdonderende collectie te komen. Omdat ik jullie graag al wat wil laten zien (ik zit hier anders maar in stilte te zwoegen) hieronder een paar voorproefjes van wat Eexterhout gaat leveren: 

Van Eexterhout speciaal voor Diezijner: bank model Nynke!
Een rustpunt voor alle mannen die op sleeptouw genomen worden door hun niet-te-stuiten vrouwen.
Er zit een krantenhouder aan de achterkant van de rugleuning en de bank heeft extra brede armleuningen voor het bakkie troost.

De enige echte Diezijnerbank

Daarnaast hangen er onze veganistische dierenkoppen:

Bij de afdeling wol natuurlijk heel veel kleurrijke kussens voor iedereen die mooi én zacht wil zitten.
Kussens met bomen:

...en een verborgen vogeltje

Kussens met rozen:

...gevilte roze rozen

Kussens vol glanzende juwelen:

Kussens met bloemstillevens (na een bezoek aan het Drents Museum):

Speciaal voor de kinderen, een paar kabouterkussens:

Natuurlijk ook wollen sieraden, we gaan de wereld weer wat opvrolijken de komende jaren!

Kettingen van kleurige wolschijfjes

Broches, aaah, wat moet de wereld zonder broches!

Duizelt het jullie al? En dan is dit alleen nog maar een beperkte selectie van Eexterhout!
Weet je wat, kom de rest maar lekker zelf bekijken.

Dinsdag 4 maart gaat Diezijner open, van 10 tot 18 uur.
Diezelfde avond, vanaf 18.30 de Feestelijke Opening!
Schrijf het op in je agenda, doe je dansschoenen aan, ga naar Groningen (Zwanestraat 29) en maak je borst maar nat.

Tot dan!

Ans en Aagje

Het is binnenkort Valentijnsdag en ik zie de chocolaterie-meneer en de bloemenwinkel-mevrouw al opgewonden hun etalages aanpassen. We zijn massaal gestrikt door dit Amerikaanse commerciële feest.
Persoonlijk heb ik er niet zoveel mee. Ik ben al een aantal jaar getrouwd met mijn leuke Houtman en aan geheime minnaars doe ik niet (moet ik weer mijn buik gaan inhouden, geen denken aan).

Ik krijg wel eens een bloemetje van Houtman...

...en hij maakt ook wel eens een hart voor me.

Van oorsprong heeft Valentijn trouwens weinig met heimelijke geliefden te maken: een langvergeten Romeinse heilige die op een nare manier aan zijn eind is gekomen (zoals wel meer heiligen).
Een goede reden lijkt me, om hier en nu een andere betekenis te geven aan die Valentijndsdag.

Ik wil voorstellen om er een Aandachtsdag van te maken. Aandacht voor lieve mensen die in deze moderne tijden soms wat vergeten worden, omdat wij nu eenmaal massaal met beeldschermpjes zijn gaan communiceren.
Dan denk ik vooral aan oudere tantes of opa's, die het gezellige plofgeluid nog kennen van een brief die door de brievenbus valt.
Als wij nou eens allemaal op deze dag een kaart of brief sturen naar iemand die daar gelukkig van wordt!

Daarom wil ik jullie mijn lieve vriendinnen Ans en Aagje introduceren. Beleefdheid verbiedt me te zeggen hoe oud ze zijn, maar ze zijn een aantal decennia verder dan ik.
Aagje vindt haar nieuwe mobiele telefoon al behoorlijk intimiderend. Ans daarentegen is meer verkleefd met haar Ipad, dan mijn puberzoon met zijn laptop. Dat zegt wat.
Ans is mijn allertrouwste volger. Na plaatsing van een blogbericht wordt dat ogenblikkelijk enthousiast met me besproken. Per telefoon, dat nou weer wel...

Goed, om een lang verhaal kort te houden, Ans en Aagje zijn mij zeer dierbaar en ik wil deze Valentijnsdag dus aan hen opdragen. Ik ga ze een ouderwetse brief sturen, met daarbij uiteraard een klein presentje.
Ans, jij mag dus nog niet verder lezen.

Het lijkt me leuk om bij de brief voor Aagje een setje katoenen zakdoekjes te doen (zonder zakdoekjes gaat haar generatie de deur niet uit) en voor Ans een lief geurzakje met lavendelbloemetjes erin (voor in de linnenkast, wie heeft die nou nog).
Omdat we net hebben afgesproken dat het bij onze Valentijnsdag over aandacht gaat, versier ik beide kadootjes met een monogram (ik heb ze er niet op uitgezocht, maar het komt nu toch wel goed uit dat ze allebei een A als eerste letter hebben).

Stukjes knutselfoam, schaar, lijm, blokje hout en wat textielverf. Meer hebben we niet nodig voor een mooie stempel.

Ik knip een A uit het foam en bovendien, als extra versiering, een mini-vogeltje (omdat ze daar allebei van houden). Dat vogeltje kan dan in een andere kleur worden gestempeld.

Stukje karton achter de stof leggen, met een kwast de verf dun op de stempel smeren en stempelen maar.

Ik gebruikte een stuk wit katoen, één van de restanten van de overhemden die hier verknipt werden.

Natuurlijk wordt de stempel ook op het briefpapier gebruikt.

Klaar. Brieven schrijven en op de post doen.

Tenslotte: dit lange blogbericht is natuurlijk niets minder dan een brief met aandacht voor jullie allemaal.
Happy Valentine!

Je kan onze Samenspinsels Valentijnsaftelling volgen door op de hartjes hieronder te klikken!

Van Crap tot Cute, nog éénmaal dan.

De Grote Opruiming - waarmee ik in deze grijze maanden het nuttige met het onaangename probeerde te verenigen - is zo langzamerhand een zachte dood gestorven. Meer omdat ik er geen zin meer in heb dan omdat mijn huis nu zo fijn leeg is.
Dit is dus voorlopig (je weet maar nooit...) mijn laatste Van Crap tot Cute inspiratie:

Vorig jaar kreeg ik van Samenspinselsvriendin Kim een behangstalen-boek. Het stond tot voor kort nog steeds in een hoek van de kamer.
Tijdens het opruimen keek ik er nog eens in (dat is natuurlijk ook meteen de reden waarom het Opruimen maar niet wil Opschieten). Mooi behang, allemaal verschillende stukken.

Nou is het helemaal hip om muren te behangen met tientallen verschillende stukken behang. Heel leuk maar ook een enorme klus en ik ben niet zo van het klussen.
Wat kan je doen met een mooi stuk papier?
Kadootjes in verpakken, Origami vouwen, huisjes knippen, kaarten maken, brieven op schrijven.
Brieven in versturen. Hé, dat is leuk!

Ik had al zo'n envelopmal, maar je kan hem natuurlijk ook maken van een bestaande envelop die je uit elkaar haalt.
Die gebruikte ik om enveloppen te knippen uit de mooiste vellen behangpapier. Goed vouwen en met een lijmstift dichtplakken aan de randen.

Ziehier mijn  Enveloppen-voor-Speciale-Gelegenheden.

De stapel buitenlandse kranten (die ik uit spannende landen meeneem om als kadopapier te gebruiken) is natuurlijk ook ideaal om hiervoor te gebruiken.

Terwijl ik dit schrijf kijk ik naar buiten, waar de Kerstboom nog steeds op de tuintafel staat. Zucht, ik kan zo moeilijk wegdoen. Er staan hier ook nog vele potten vol oude narcisbolletjes. Die nu - tegen de verdrukking van mijn verwaarlozing in - weer groene spitsen beginnen te krijgen!
De Kerstboom heeft een nieuwe functie:

Ik heb hem volgehangen met vetbollen, nog wat pindaslingers erin, een fles met vogelzaad dichtbij en het is een ideale hangplek voor vogels geworden.
In het vogelhuisje ernaast alvast wat plukken wol voor de vroege vogels die nestjes willen gaan bouwen (het kan echt niet lang meer duren).

Nu we het toch over Kerstbomen hebben: ik kreeg van Wolvriendin Jannetje twee van die katoenen tasjes, waarvan we er allemaal honderd in een laatje hebben liggen.
Zij had ze echter gezeefdrukt met een gestyleerde Kerstboom. Eigenlijk te mooi om als tasje te gebruiken (los van het feit dat dit soort tasjes eigenlijk te klein zijn voor de boodschappen en te groot voor je favoriete trio portemonnee, sleutels en lippenbalsem).

Het omtoveren tot een kussen was, voor iemand die niet zo van naaien houdt, een wonder van simpelheid.

Zo dat was het, lieve lezers. Vanaf nu stop ik met opruimen. Genoeg is genoeg.
Bovendien, laat ik maar eerlijk zijn, dat opruimen van mij heeft het jojo-effect van lijnen.
Ik begin radicaal, enthousiast vliegt er van alles de deur uit.
Maar dat hou ik niet vol.
Na verloop van tijd komen er langzaam weer dingen het huis in en uiteindelijk is het voller dan ooit.