Campingleven

Wie van jullie is deze zomer ook in Nederland gebleven? Wie heeft zich niet laten ontmoedigen door de slechte en koude start van de zomer?
Nu lachen wij in onze vuistjes, want die lui die zo nodig naar Mexico, Namibie en India moesten hebben deze laatste heerlijke Hollandse zomerweken toch maar mooi gemist.

Wij zaten deze tropische tijd uit op de leukste camping van Nederland (nee, ik zeg het niet) en waren daar helemaal los van de rest van de wereld.
Die heb je ook niet nodig, want zo'n camping is een wereld op zich. Eigenlijk de ideale afmeting voor een mens, ik weet zeker dat we niet gebouwd zijn om het leed van zeven miljard mensen op de schouders te dragen. Gewoon een camping (of een dorp, maar eigenlijk komt dat op hetzelfde neer) met alle lief en leed is genoeg.
En geloof me, lief en leed is er! Vooral als je met pubers campeert. Want dat zijn de jaren waarin hormonen de regels bepalen.

Mijn Houtman en ik, al geruime tijd uit die storm van emoties, hebben achter onze boeken met verbazing het hele spectrum van gevoelens gadegeslagen. Ik mag hier niet uitweiden over alle drama's, als ouder heb je geheimplicht, maar het was boeiend en leerzaam.

Ondertussen maakten wij leuke tochtjes door de omgeving:  prachtige tuinen, oude boerderijen.

 Natuurlijk met picknick.

Onze dierbare caravan was in deze weken ons huis.
Da's niet cool, ik weet het, maar mij krijg je niet meer in een tent. Als kind moest ik mee, ieder jaar weer met de lelijke eend naar Frankrijk, want dat deed iedereen in die tijd.
Altijd op hetzelfde lekke luchtbed. Die moest halverwege de nacht nog een keer worden opgeblazen, dan haalde je de ochtend net.
Ook regende het veel in Frankrijk in die jaren. Dat kan een beetje overdreven klinken, maar in ieder geval lekte niet alleen mijn luchtbed.

Gelukkig wierp het Lot ons een aantal jaren geleden een kleine, oude, maar erg comfortabele caravan in onze schoot (dank je wel, Juul!).

Ik sloeg direct aan het inrichten: tafelkleedje, kussentjes, fruitschaaltje...

Vroeger heb ik altijd al een poppenhuis willen hebben, maar die kreeg ik nooit. Uiteindelijk heb ik in mijn kledingkast maar een plank voor Barbie ingericht, tafeltjes van luciferdoosjes, houten klosjes als krukjes en een oogbadje als wc.
Nou moet ik wel oppassen, want dit zijn eigenlijk persoonlijke ontboezemingen die niet geschikt zijn voor het Internet.

Hoe dan ook, ik heb nu eindelijk mijn poppenhuis. Met poppenpannetjes en een poppenservies. En poppenhanddoekjes.

En wat Barbie en ik vroeger nooit hadden heb ik nu wel: een droog bed, een echt leeslampje en een koelkastje op grijpafstand.