Zon op het water

Als ik nu naar buiten kijk, regent het. Dit is dus een goed moment om over de zon te bloggen.
Nou, vooruit, zon en water samen.
Een poos geleden gingen wij met pubers en al op bezoek bij een dierbaar familielid die met zijn zeilboot in Bruinisse lag.
Ja, dat is inderdaad aan de andere kant van de wereld, vooral gezien vanuit de Drentse hoek.
Dat geeft op zich niets, het kan werkelijk heel aardig zijn aan de andere kant van werelden.

Dat bleek ook dit keer weer want het was een prachtige dag en Bruinisse heeft een leuk haventje met oude vissersboten, dus was het geheel bevredigend vakantie-achtig.

We hebben een klein stukje gevaren. Net genoeg. Geen gedoe met masten en balken die over je hoofd heen en weer zwiepen en touwen die dan weer los, dan weer snel vastgezet moeten zijn.
Gewoon op de motor en met blijvend uitzicht op de koeien en boerderijen.
En zon op het water.

Dat uitzicht is heel belangrijk. Ik ben dol op varen, zolang ik erbij kan zitten (of liggen), een picknickmand onder handbereik heb, er een zonnetje op mijn bol schijnt maar vooral zolang ik maar uitzicht heb op weelderig groen.

Kijk, ik kom dan wel uit een zeilende familie, maar dat zegt niets. Ik durf hier zelfs te zeggen dat ik uit een extreem sportieve familie kom en voor diegenen die mij kennen is dat natuurlijk een lachertje, haha, Kyroushka en sport. Dat is zoiets als chocola en lijnen. Als madeliefjes en een grasmaaier. Als bijen en pesticide. Snap je?

We eindigden de dag met een bordje vis in het havencafé.

Dat was alles, niets meer en niets minder, geen moraal, geen creatief idee, gewoon een zonnige vakantiedag.
En jullie?