De creatieve avonturen van een Wolvrouw (meestal) en een Houtman (zo nu en dan)

.


woensdag 29 mei 2013

Vijftien

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar ik heb de neiging om mijn agenda vol te proppen.  
Propvol.
Toen twee weken geleden bekend werd dat er een ouder te weinig was om mee te gaan met de geologieweek van Puberzoon, gaf ik me ogenblikkelijk op. Zonder na te denken.
Dat had ik natuurlijk wel moeten doen.

Nu had ik de weken daarvoor verschillende logees in huis gehad. Een tante die in het buitenland woont en één keer per jaar naar Nederland komt en een uitwisselingsscholier uit Denemarken. Allebei heel gezellig en heel druk.
De dag voor ik vertrok had ik een markt in de buurt van Deventer. Ook heel gezellig en heel druk.


Geeft niets dacht ik, ik neem gewoon boek en breiwerkje mee naar de Ardennen en kom daar wel weer tot rust.
De bedoeling was namelijk dat ik iedere dag voor mijn klas de bagage van kamp A naar kamp B bracht en genoeg voedsel achterliet voor avondeten , ontbijt en lunch. De rest van de dag zou ik op het basiskamp zitten, met wat andere klasse-ouders. Je zou toch denken dat je dan wel wat tijd voor jezelf overhoudt, toch?

de boodschappen

het basiskamp
Niet dus. Het waren namelijk vijftienjarigen. 
Hebben jullie vijftienjarigen? Dan weet je genoeg. Voor de anderen: het is de meest onpraktische leeftijd die een mens doormaakt.  

We hadden vier dagen lang bijna onafgebroken regen. De laatste nacht was het bovendien min één graad Celcius. Maar als je vijftien bent, neem je het niet zo nauw met inpakken, er zijn op dat moment belangrijkere dingen. Je laat je schoenen en handdoek gewoon buiten op het gras liggen en gaat vervolgens de hele dag op pad. Als je 's avonds (in de regen) terugkomt ben je geschokt dat alles zeiknat is.
Verbolgen zelfs.


Jullie kunnen je voorstellen dat een natte slaapzak niet veel warmte meer geeft als het 's nachts heel koud is. En dat natte schoenen heel vervelend zijn als je het toch al koud hebt.
Een miserabele leeftijd, vijftien.


Mijn leerlingen moesten zelf, na de dagmars en na het opzetten van hun tentjes, op een gasstelletje hun avondeten bereiden. Daarvoor hadden ze pannetjes, een bord, beker en bestek bij zich. Maar als je iedere dag een nieuw kamp moet maken en weer moet afbreken blijven er wel eens dingen liggen, vooral als je vijftien bent.
Serieus, alles raakten ze kwijt!
Dat wil zeggen, alles behalve hun mascara. Want, dat moet ik ze nageven, ze zaten iedere ochtend weer strak in de make-up, de dames van vijftien.

De laatste dag kookte ik soep, zodat ze in ieder geval niet meer hoefden te modderen (letterlijk) met hun kooktoestelletjes. Vijftien liter warme tomatensoep.
Die avond was ik de populairste moeder van de school.


Hoe het verder met ze ging? Ze kwamen allemaal weer gezond thuis, vol levenswijsheid, bescheidenheid, tevredenheid en dankbaarheid.
Tot de eerste stop.
Want het blijven vijftienjarigen.


16 opmerkingen:

  1. heerlijk geschreven, nog 5 jaar en dan mag ik het zelf gaan meemaken ;-0

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hahaha, Geweldig!! Heb jij het nog wel een beetje droog en warm kunnen houden? :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat is nou juist het grote verschil, ik had als eerste mijn kruik ingepakt.

      Verwijderen
  3. Oh wat erg alle dagen regen! Jou kennende was je veel beter voorbereid op de koude nachten, maar heb je het een beetje warm kunnen houden?
    Ze leren er wel veel van, die 15-jarigen.
    Veel gebreid heb je niet waarschijnlijk.
    Wij hebben zelfs de houtkachel weer gestookt de laatste weken...
    Dat was toch wel erg tegen je principes die Burgerking! Maar een frietje op zijn tijd is lekker. Veel liefs uit herfstig Zeeland.
    Addy xx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die Burgerking was de andere bus. Mijn klas heeft de hele week volkoren spaghetti, fruit en biologische roomboter gehad! Maar de boter was te hard om te smeren en dus kochten ze stiekem margarine. Zucht.

      Verwijderen
    2. Als ze studeren en op zich zelf wonen, ben je weer hun SUPER-moeder. Je zit niet echt in de beste periode zo met je pubers.
      Vergeet niet: hoe harder ze zich tegen jou afzetten hoe beter het met hun ontwikkeling gaat....
      Succes!!
      xx

      Verwijderen
    3. Nou, jij weet hoe je een mens moet troosten, Addy!

      Verwijderen
  4. sweet 15 , kon het zo voor me zien en ach ze leven toch nog heerlijk in hun "eigen" leven.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Absoluut, compleet, een eigen leven! Onvoorstelbaar.
      En ze zijn in staat om dwars door je heen te lopen, je bestaat gewoon niet voor ze. Tenzij ze honger hebben en jij toevallig een pan soep bij je hebt.

      Verwijderen
  5. Wat een geweldig verhaal! Ik heb er heel hard om moeten lachen. Ik denk dat je heel veel behoefte hebt aan knutselen en kopjes thee bij de haard.Dag! Madelief.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Precies. En lekker werken in een zonnige tuin. Maar dat hoef ik jou niet te vertellen!

      Verwijderen
  6. O neee....Dit klinkt als afzien.....
    Ga je nu dan even rustig aan doen???
    Hele dikke knuffel en een denkbeeldige warme arm van mij om je heen.
    Liefs Juul

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik beloof je dat ik het nu een poosje (dat is vrij rekbaar, geloof ik) rustig aan ga doen.

      Verwijderen