Zweden

Ik ben net terug uit Zweden. Op bezoek geweest bij een héél erg leuke Bed and Breakfast en dat het toevallig mijn broer is die dat met zijn vriendin heeft opgezet heeft daar helemaal niets mee te maken.


Ergens halverwege Zweden, zei hij in oktober (toen ze er definitief heengingen) nog nonchalant.
Fijn, dacht ik, kan niet zo ver van Stockholm afliggen dan, want dat ligt toch ook ergens halverwege? Stockholm staat hoog op mijn lijstje, weet je.
Vergeet het maar, bij Stockholm begint Zweden nog maar net. Wisten jullie natuurlijk al lang.

In ieder geval was het de reis waard: ik vond er een winters sprookjeshuis aan een meer, met miljoen kamers, gangen, geheime trappen, kelders en zolders. En natuurlijk veranda's.
Buiten hoor je alleen maar de wind door de bomen. De eeuwig zingende bossen.


Op mijn dringend verzoek zijn we naar een Loppis gereden. Ik had daar namelijk geruchten over gehoord op internet: visioenen van Zweedse Kringloopwinkels vol met 50- en 60-er jaren theepotten, lampjes en stoeltjes.
Maar ook in Zweden is die tijd voorbij, ik vond er slechts drie kleine, Zweeds uitziende, kleedjes.


Ik ging naar Zweden met mijn koffer vol met hagelslag, drop, kaas en een enorm gevilt vacht van een Drents heideschaap voor bij de Zweedse houtkachel.
Middagje pittig vilten bij vriendin Jannetje.



Het kleed ligt nu in de Vikingkamer.

Ik kwam terug met een koffer vol met de reeds genoemde kleine, Zweeds uitziende, kleedjes en drie pakken crackers.
Crackers? Ja, crackers.
Ik vond het plaatje zo mooi.


Nou kan je zeggen van de Zweden wat je wilt, maar ze doen de dingen niet half. Een pak crackers heeft daar de afmeting van een molenwiel.
Genoeg om, samen met drie kleine kleedjes, een koffer te vullen.

Eenmaal weer thuis bedacht ik me opeens dat Ikea Groningen ze bij de voedingswaren heeft liggen. Alleen vast niet met zo'n mooi plaatje.
Soms wordt de waarde van iets bepaald door de moeite die je ervoor hebt gedaan.