Wol

"Hmpf, zei iemand laatst, je blog heeft als ondertitel 'over wol, hout en liefde', maar je zit vooral te leuteren over principes en sprookjes!"
Nou, dat moet ik dan toch maar eens gauw rechtzetten.
Ik las mijn blog nog eens door.
Voor de Liefde moeten jullie natuurlijk tussen de regels door lezen. En daarnaast kom je het ook nog tegen in de vorm van een kabouter of een hunebedbouwer. Dus daar kon ze niet veel over zeggen, vond ik.


Het Hout is ook al een beetje aan de orde gekomen, bovendien staat het op de tweede plaats, dus hierover voel ik me ook niet schuldig.
Maar Wol, ja, dat is mijn stiel, dat hoort toch wel heel duidelijk aanwezig te zijn.
Als jullie goed opgelet hadden (en hier vertrouw ik jullie toch niet helemaal, want (om eerlijk te zijn) ik lees zelf ook niet altijd alle blogs woord voor woord, vooral niet als er veel leuke plaatjes bij staan) dan hadden jullie er hier en daar nog behoorlijk wat wolligs kunnen uitplukken. Maar ik geef toe dat het toch niet vaak het Hoofdthema was.
Vandaar dat ik vandaag Wol in de Hoofdrol zet.
Dat rijmt - is altijd leuk - en het is bovendien de naam van een leuke wolmarkt in Glimmen op 27 mei. Voor de meesten van jullie aan de andere kant van de wereld, maar voor de geluksvogels in het Noorden onder handbereik: op de grens tussen Drenthe en Groningen.


Er zijn nog meer markten waar Eexterhout, opgewekt maar niet helemaal logisch, met Wol staat. Een van de favorieten is de Hip en Handgemaakt Markt in Groningen, georganiseerd door Nynke:


Als je eenmaal in die marktencyclus zit krijg je dagelijks nieuwe uitnodigingen, hebben jullie dat ook? Er worden heel wat markten georganiseerd tegenwoordig (sommigen heten Fairs, maar 't is één pot nat, laat je vooral niet voor de gek houden).
In het begin ben je natuurlijk heel enthousiast, je wordt tenslotte gevraagd! Maar je leert vanzelf selectief te zijn. Een markt in een bejaardenhuis is wel gezellig, maar de dames breien allemaal zelf wel hun kussentjes. Tijd zat.
En een hele dag nutteloos staan te kleumen op een locale kerstmarkt die een braderie blijkt te zijn is heel erg gevaarlijk voor mijn moraal. Ik word daar geen aangenamer mens van.

Maar goed, samen met de eerste sneeuwklokjes kwamen ook de uitnodigingen voor markten weer binnendruppelen en dus ging ik aan de slag. Dagen van wol in de thee, wol tussen mijn boterham, geen tijd (en zin ) om badkamers of wc's schoon te maken. En overal vlokken op de vloer.
Ik zat in een Flow, zoals ze dat tegenwoordig noemen.
Wisten jullie dat? Schijnt dat je dan op je gelukkigst bent. Nou, ik misschien wel, maar mijn gezin niet, dus het moet niet te gek lang duren.
Vandaar dat ik vandaag een voorraadje viltkralen maakte.


En vorige week twee poezenkussens, met twee dikke duttende poezen.



En een paar weken terug een nieuwe stapel blokkussens. Uùren vierkanten geknipt. Heb je een goede textielschaar voor nodig.


Zoals jullie weten werk ik veel met oude dekens. Die noem ik oud als ik ze krijg, maar nadat ze schoon en gevilt zijn heten ze natuurlijk vintage. Geef toe, dat klinkt opeens niet meer naar mottenballen.
Onderhand heb ik een uitgebreid netwerk van alleraardigste oude dametjes die het me direct doorseinen als er iemand in hun vriendinnenkring naar het bejaardenhuis gaat (alwaar ik dus niet meer op de markt sta). Dat is heel lief, want in de Kringloopwinkels zijn wollen dekens schaars aan het worden, zelfs hier in het vergrijzende Drenthe.
Dat betekent dat ik onderhand een interessante voorraad vintage dekens op het zoldertje van mijn atelier heb liggen.


Behalve in de winter. Want dan blijkt ons leuke jaren-30 huis, met enkele ramen en van die nostalgische gaskachels, bitter koud te zijn. Dan slapen wij allemaal weer onder minstens vier wollen dekens.

Kijk, zo klopt de ondertitel van mijn blog weer helemaal. Eigenlijk is er maar één ding wat niet meer klopt en dat is het woordje "mini". Want dat is onderhand wel een beetje een lachertje aan het worden.
Maar dat is nou net het enige waar ze niets over te zeggen had.