Boeken!

Soms moet ik voor mijn werk een aantal dagen weg, naar een land hier ver vandaan. Daar lig ik dan helemaal alleen in een vreemd groot bed, in een onpersoonlijke hotelkamer.
En dan kan ik toch zo intens tevreden zijn! Want ik heb opeens heel veel tijd!
Huis, man, pubers en dikke kat zijn even buiten bereik! Nog belangrijker, ik ben buiten hun bereik! En ik hou echt heel veel van ze, laat daar geen twijfel over bestaan.
Daar, in den vreemde, heb ik opeens tijd om gewoon, met zes kussens in mijn rug, steeds verder naar beneden wegzakkend, te lezen. En later, véél later, na een uitgebreid ontbijtbuffet (vergeet niet dat ik daar voor mijn werk ben) dan komt het regelmatig voor dat ik in een rieten stoel op een terras wegzink en gewoon ongegeneerd verder lees. Met een potje thee en een taartje naast me.


Wat leest ze dan zoal?
- Natuurlijk Tolkien. Ik hoef er niet weer over te beginnen. Voor de sfeer, de prachtige, tot in de details opgebouwde wereld.
- Maar ook Frank Westerman. Omdat ik geniet van de manier waarop hij een heel mooi verhaal maakt van droge feiten, zijn zorgvuldige zinsopbouw, het woordgebruik.


- De Marie-Claire Ideés. Ha, daar heb ik jullie, ik wed dat jullie al begonnen te gapen. De MCI omdat het een schatkist van inspiratie is (en omdat het zo goed voor mijn Frans is...).


Omdat ik dus zo nu en dan in een spannend, vreemd land kom, heb ik ook een aantal spannende, vreemde boeken. Favoriet zijn de Russische sprookjesboeken vol met fantastische plaatjes. Deze heb ik, lang geleden, in Pskov gekocht:


Ik ben een groot fan van Ivan Bilibin, een Russische illustrator van begin vorige eeuw:


En een Russisch uitklapboekje, joepie, dubbel prijs, want ik ben ook dol op uitklapboekjes:



En zowaar een in het Nederlands vertaald Mongools boek (uit de oude Soviet-Unie) met ook weer prachtige illustraties. Wanneer krijg je nou de kans om een Mongools sprookje te lezen?


Oude boeken, boeken die je echt niet meer wilt lezen, blijken nog een berg aan mogelijkheden in zich te bergen! Zo vond ik laatst weer wat dingen op ons Wereldwijde Web waar ik dan met open mond van bewondering naar kan kijken:


Eva Jokhova


Su Blackwell

En nou niet meteen te snel conclusies trekken, natùùrlijk zit ik daar niet alleen maar te lezen! Ik ga graag op pad als ik in een vreemd land ben. De kleine straatjes in, mensen ontmoeten, geuren snuiven, uit eten in lokale eettentjes (en dan halverwege de thuisreis een aanval van heftige buikkrampen omdat het weer té lokaal was...), je kent het wel.


Allemaal geweldig en dat komt daarom vast nog wel eens ter sprake, hier.
Maar het ging dit keer over boeken. Want zorgeloos, ongestoord, zonder schuldgevoel kunnen lezen, daar word ik dus gelukkig van.
En aangezien jullie dit lange verhaal weer tot hiertoe hebben gelezen, jullie waarschijnlijk ook.

Kring-lopen

Tweedehands...
Bij sommigen gaan dan de haren omhoog staan van afgrijzen. Jakkes, gebruikt door vreemde mensen!!
Anderen lopen echter opgewonden de ene kringloopwinkel na de andere in, op zoek naar een verborgen schat.
Ik zal maar meteen opbiechten dat ik (zoals met heel veel dingen) een soort middenmoot vorm. Ik stap met beleefde tegenzin over tweedehands schoenen en matrassen heen, maar mijn hart klopt wel sneller als ik een mooie wollen deken of trui zie liggen.
Onlangs nog vond ik weer iets. Hier had iemand (en ik zag meteen dat het een hippe oma moest zijn geweest, die het zolangzamerhand wel welletjes vond die overlopende breimand) met heel veel geduld (wat ik dus niet heb en wat ik daarom des te meer weet te waarderen in anderen) en heel veel liefde een deken gebreid! Oei, dan ben ik zóó gelukkig!



Of dit grijze vestje, op zich heel leuk, maar erg... grijs! En ik hou van kleur.
Dan is het toch maar weer een zegen dat wij hier in Blog- en Swapland zo creatief zijn. Want in deze tijden van crisis, werkeloosheid en ieder dubbeltje omdraaien is hergebruik een fantastische bezigheid. Een paar oranje knoopjes (mijn lievelingskleur, maar dat hoeft voor jullie geen leidraad te zijn) kunnen je dag weer helemaal goedmaken.


Het allerleukst vind ik het als vriendinnen hun klerenkast opruimen. En dan een zak bij mij afleveren, "voor het geval je er iets van kan gebruiken".
Of, wat ik al een paar keer met mijn Wolkring-vriendinnen heb gedaan, we organiseren een Ruilmorgen. Want waar de een op is uitgekeken (ik zeg heel bewust niet "uitgegroeid") daar is de ander weer helemaal mee in haar nopjes.
Van zo'n lieve vriendin kreeg ik een zwart vest. Heel erg zwart. Maar wel van wol!


Voor dit soort gevallen heb ik dan altijd mijn kistje viltwol klaarstaan. Met de viltnaalden erbij.


Zo tover je een paar prachtige bloemen op een vest. Of een trui. Of een rok. Zolang het maar een beetje opengeweven is.

Achterkant

Voorkant

Natuurlijk rennen jullie nu allemaal massaal naar de Kringloopwinkels, ik voel het al aankomen!
Gelukkig woon ik lekker ver weg van de meesten en zullen we elkaar niet snel voor de voeten lopen. Dus leef je uit, voor jezelf, voor je portemonnee, voor het milieu, voor de duurzaamheid!

En laten we dan nu meteen ook maar afspreken dat we, ook na deze en eventuele volgende crises, gewoon doorgaan met hergebruiken, recyclen, ecoshoppen, of hoe je het maar wilt noemen.
Dat zou pas echt duurzaam zijn.

A van Award

Daar ben ik alweer, het wordt een drukke briefwisseling hier!
En waarom? Omdat ik een Award gewonnen heb! Ja, echt.


Ja, jullie kennen die dingen natuurlijk allang, hebben er waarschijnlijk al tientallen op de virtuele kast staan.
Maar ik niet. Ik begin hier net en ben er dus nog helemaal hieperdepiep van. En daarom ga ik het ook lekker breed uitsmeren:
Ik heb een Liebster Award gekregen van Anouska van Creanous!!


En nu mag ik dus zelf weer vijf nieuwe Liebster Awards uitdelen.
Lees effe mee:

Liebster is German and means 'dearest' or 'beloved' but it can also mean 'favourite'. The idea of the Liebster Award is to bring attention to blogs with less than 200 followers. So, in the spirit of good fun I am passing this award on to five other bloggers. Please stop by and visit them.

The Rules are:
1. Show your thanks to the blogger who gave you the award by linking back to them.
2. Reveal your five picks for the award and let them know.
3. Post the award on your blog.
4. Bask in the love from the most supportive people on the blogshare: other bloggers.
5. Finally and the best rule of all..........have fun and spread the love!


Kijk, normaal moet je bij mij niet aankomen met kettingbrieven, maakt niet uit of ze goed bedoeld zijn of vol met dreigementen staan (want die krijg ik zo nu en dan ook, serieus!).
Of dat het recepten zijn die je weer naar vijf anderen moet toesturen.
Doe ik niet aan mee. Weiger ik.
Maar dit is andere koek. Dit is leuk voor de verzender én voor de ontvanger. Want je wordt leeswaardig bevonden! (Wie wil dat nou niet!) Ze vinden jouw blog leuk! (En zo'n blog is toch een beetje je kind: zeggen ze er eens iets onaardigs over, dan kan je daar heel narrig van worden).
Dus dook ik een middagje onder in mijn Favorieten.


En ontdekte dat ik wel héél veel Favorieten heb. En daar moet ik dan uit kiezen... uit andermans kinderen, zeg maar!
Nou lieve Blogsters, ik moet hier meteen maar vast zeggen dat ik het eigenlijk ondoenlijk vond om er vijf uit te moeten pikken. Daarom ben ik dus een beetje buiten Swapbot gaan zoeken. Want Swapbot, dat is een soort familie en daar wil ik geen stiefkindjes kweken. Ik hou van jullie allemaal, al jullie blogs zijn me dierbaar!

Vandaar dat ik gekozen heb voor de volgende vijf. Deze lees ik graag in die kostbare avonduren tussen kinderbedtijd en (ver voorbij) mijn eigen bedtijd.
Stuk voor stuk origineel, kleurrijk en inspirerend. Een Award waardig:

By Petra: Leuk en vrolijk naai- en haakwerk!

Flora: Las ik ooit voor het vilt, maar onderhand voor alles!

Caroline Ellerbeck: Een blog van mijn favoriete illustratrice!

Siepsfabriek: Over Kunst, Design en Mooie Foto's!

Mooie Dingen uit het Noorden (MDUHN): Omdat ik dol ben op Scandinavisch Design, Literatuur en Films. En omdat dit blog door twee heel erg leuke mensen is opgezet!

Dus lieve Lezer, neem een kijkje op een van deze blogs als de beschrijving je interesseert. En laten we ook eens letten op wie zij op hun beurt weer nomineren.
Want van Favorieten kan een mens nooit genoeg hebben.

Zen en de kunst van het Festoneren

Jullie weten zo langzamerhand wel dat ik graag moraliseer. Daar ontkomen jullie helaas niet aan (alhoewel ik probeer om het hier gezellig te houden).
Dan is het natuurlijk ook niet meer dan beleefd om hier toe te geven dat ikzelf verre van perfect ben (oei, maar ik doe zo mijn best!).
Gelukkig voor jullie ben ik getrouwd met de allerliefste man van de wereld die op zijn allerliefste manier mij zo nu en dan laat weten waar ik uit de bocht vlieg.

Het grootste gebrek dat ik hier kan opbiechten (want ik zal jullie niet de diepe, zwarte krochten van mijn ziel laten zien), is mijn Ongeduld.
Dat Ongeduld is hier nu ruim 14 jaar bekend. Mijn oudste kind is, inderdaad jullie raden het al, 14 en een half jaar. Daarvoor had ik echt geen idee. Vond mezelf eigenlijk een heel prettig en ontspannen mens.
Kinderen halen veel in je naar boven.

Daarom kan ik dus ook niet naaien!
Ik bewonder jullie zeer, allemaal, zonder uitzondering! Want ik weet dat jullie bijna dagelijks de mooiste dingen onder die rotvoetjes vandaan halen. Waar ik met kapotte naalden, afgebroken draad en ongelijke spanning vecht, glijden jullie gladjes weg.
Ik heb er het geduld niet voor.

Maar waar ik wél weer goed mee uit de voeten kan, dat is de Festonsteek.


Al mijn kussens zet ik ermee in elkaar. Makkelijk zat, ondertussen kletsen, theedrinken en ruzie maken met mijn pubers. Geen probleem.


Voor een vriendin die net getrouwd is maakte ik een kleed voor op de bank. Waar zij en haar vrouw lekker samen onder kunnen kruipen.
Let wel, een kleed! Da's een boel Feston. En een bijpassend kussen, nog meer Feston!
Zo zien jullie dat ik ook weer heel erg Zen kan zijn: concentreer je op de reis, niet op het doel. En elke reis begint met de eerste steek, pardon, stap.


Helaas ben ik zelden Zen.
Want die sok, die ik eindelijk ben gaan breien, de éérste echte zelfgebreide sok (op dat afschuwelijke, traumatische, babysokje van de lagere school na, maar dat gaan we hier verder niet meer noemen), die is nog steeds niet af. Wat een gedoe! Het schiet niet op met die kleine pennen! Die das van Sinterklaas voor Houtman, die was op pen 10 gebreid, dat viel nog wel te doen. Maar sokken brei je op vijf kleine priegelpennetjes. Die dus ook nog eens steeds in de weg zitten!


Maar dan heb je een sollicitatiegesprek en dan vraagt zo'n mevrouw doodleuk aan jou wat je slechte kanten zijn!
Wat zeggen jullie dan? Ja, sorry mevrouw, maar ik heb moeite met autoriteit? Kom altijd te laat? Ben heel chaotisch en altijd alles kwijt?
Zo krijg je die baan natuurlijk nooit. En dus zeg je: ach, mevrouw, ik ben ongeduldig. Ik heb de dingen graag op tijd klaar. Hou niet van eindeloos om de hete brij heendraaien. Ben eerlijk en direct.
En zo wordt opeens mijn slechte eigenschap een bewonderens-waardig Talent. In deze tijd van crisis kan je op mij bouwen. Ik ga recht op het doel af. Ik ben ongeduldig.
Wat een zegen.

Wol

"Hmpf, zei iemand laatst, je blog heeft als ondertitel 'over wol, hout en liefde', maar je zit vooral te leuteren over principes en sprookjes!"
Nou, dat moet ik dan toch maar eens gauw rechtzetten.
Ik las mijn blog nog eens door.
Voor de Liefde moeten jullie natuurlijk tussen de regels door lezen. En daarnaast kom je het ook nog tegen in de vorm van een kabouter of een hunebedbouwer. Dus daar kon ze niet veel over zeggen, vond ik.


Het Hout is ook al een beetje aan de orde gekomen, bovendien staat het op de tweede plaats, dus hierover voel ik me ook niet schuldig.
Maar Wol, ja, dat is mijn stiel, dat hoort toch wel heel duidelijk aanwezig te zijn.
Als jullie goed opgelet hadden (en hier vertrouw ik jullie toch niet helemaal, want (om eerlijk te zijn) ik lees zelf ook niet altijd alle blogs woord voor woord, vooral niet als er veel leuke plaatjes bij staan) dan hadden jullie er hier en daar nog behoorlijk wat wolligs kunnen uitplukken. Maar ik geef toe dat het toch niet vaak het Hoofdthema was.
Vandaar dat ik vandaag Wol in de Hoofdrol zet.
Dat rijmt - is altijd leuk - en het is bovendien de naam van een leuke wolmarkt in Glimmen op 27 mei. Voor de meesten van jullie aan de andere kant van de wereld, maar voor de geluksvogels in het Noorden onder handbereik: op de grens tussen Drenthe en Groningen.


Er zijn nog meer markten waar Eexterhout, opgewekt maar niet helemaal logisch, met Wol staat. Een van de favorieten is de Hip en Handgemaakt Markt in Groningen, georganiseerd door Nynke:


Als je eenmaal in die marktencyclus zit krijg je dagelijks nieuwe uitnodigingen, hebben jullie dat ook? Er worden heel wat markten georganiseerd tegenwoordig (sommigen heten Fairs, maar 't is één pot nat, laat je vooral niet voor de gek houden).
In het begin ben je natuurlijk heel enthousiast, je wordt tenslotte gevraagd! Maar je leert vanzelf selectief te zijn. Een markt in een bejaardenhuis is wel gezellig, maar de dames breien allemaal zelf wel hun kussentjes. Tijd zat.
En een hele dag nutteloos staan te kleumen op een locale kerstmarkt die een braderie blijkt te zijn is heel erg gevaarlijk voor mijn moraal. Ik word daar geen aangenamer mens van.

Maar goed, samen met de eerste sneeuwklokjes kwamen ook de uitnodigingen voor markten weer binnendruppelen en dus ging ik aan de slag. Dagen van wol in de thee, wol tussen mijn boterham, geen tijd (en zin ) om badkamers of wc's schoon te maken. En overal vlokken op de vloer.
Ik zat in een Flow, zoals ze dat tegenwoordig noemen.
Wisten jullie dat? Schijnt dat je dan op je gelukkigst bent. Nou, ik misschien wel, maar mijn gezin niet, dus het moet niet te gek lang duren.
Vandaar dat ik vandaag een voorraadje viltkralen maakte.


En vorige week twee poezenkussens, met twee dikke duttende poezen.



En een paar weken terug een nieuwe stapel blokkussens. Uùren vierkanten geknipt. Heb je een goede textielschaar voor nodig.


Zoals jullie weten werk ik veel met oude dekens. Die noem ik oud als ik ze krijg, maar nadat ze schoon en gevilt zijn heten ze natuurlijk vintage. Geef toe, dat klinkt opeens niet meer naar mottenballen.
Onderhand heb ik een uitgebreid netwerk van alleraardigste oude dametjes die het me direct doorseinen als er iemand in hun vriendinnenkring naar het bejaardenhuis gaat (alwaar ik dus niet meer op de markt sta). Dat is heel lief, want in de Kringloopwinkels zijn wollen dekens schaars aan het worden, zelfs hier in het vergrijzende Drenthe.
Dat betekent dat ik onderhand een interessante voorraad vintage dekens op het zoldertje van mijn atelier heb liggen.


Behalve in de winter. Want dan blijkt ons leuke jaren-30 huis, met enkele ramen en van die nostalgische gaskachels, bitter koud te zijn. Dan slapen wij allemaal weer onder minstens vier wollen dekens.

Kijk, zo klopt de ondertitel van mijn blog weer helemaal. Eigenlijk is er maar één ding wat niet meer klopt en dat is het woordje "mini". Want dat is onderhand wel een beetje een lachertje aan het worden.
Maar dat is nou net het enige waar ze niets over te zeggen had.