Hello and goodbye!

Echt. Ik heb het geprobeerd. Een blog te onderhouden. Ik heb in gedachten al heel wat stukjes naar jullie geschreven. Want wees eerlijk, als je opeens, zomaar, na je eerste blogprobeerseltje, acht volgers hebt!!!! Dan ligt er opeens een Verantwoordelijkheid op je schouders. Ik word gehoord, dus ik moet spreken!

Toen was er de Keus: zal ik mijn Grote Thema's bespreken met jullie, mijn Volgers? Over Beschaving en Respect voor elkaar, voor Dieren en voor het Milieu. Stel je voor, zelfs Geert Wilders zou een volger kunnen worden!! Ik zou hem de schellen van de ogen laten vallen!! Ik zou Nederland en de Wereld kunnen verbeteren! Het Milieu redden! De manier waarop wij met Dieren omgaan!! Het Onderwijs en de Zorg zouden opeens weer prioriteit krijgen!


Maar toen las ik het allemaal nog eens terug en toen waren er al die Hoofdletters. En er zijn al zoveel Hoofdletters in de wereld. Nee, dat moest ik dus maar niet doen.

Goed, dan misschien een blog over Creativiteit, want daarom zijn wij allemaal bij elkaar. Dus ik ging op zoek naar leuke en inspirerende foto's. Maakte er nog snel wat bij.

Een lief slapend kaboutertje misschien.

Of een waterval van bloemetjes.

Maar ik weet het, de lat moet hoog liggen. Mijn publiek is verwend. Maakt zelf de prachtigste dingen. Dutch Swappers, need I say more?
Dus dat ook maar niet.

Toen kwam mijn kind. Mam, ik heb honger. Grrr, maak maar een boterham...

Dat deed het hem. Geen tijd meer voor mijn kinderen! Knorrige moeder omdat ze achter de computer gestoord wordt! En bovendien, wanneer kan ik jullie blogs nog lezen als ik zelf zo nodig een blog moet schrijven....

Dus lieve, lieve Volgers, dank voor jullie hartverwarmende reacties, schrap mij maar weer uit de lijst want dit is dus het laatste stukje.
Vanaf nu volg ik jullie lekker. En nu ga ik gauw een boterham smeren voor mijn kinderen. En ik pel ook nog een mandarijntje voor ze.

Maar als een van jullie nou toevallig contact heeft met Geert Wilders, laat hem dan toch nog maar deze miniblog lezen. Wie weet...