Het Hoge Noorden

Het weer blijft maar mooi en ik heb zowaar Houtman een middagje mee kunnen slepen, op avontuur.
Normaal kost het me een week mentale voorbereiding om hem te laten wennen aan het idee dat hij zijn werkplaats moet achterlaten, maar nu had ik er wat druk op gezet.

Zo tuften wij met z'n tweeën in ons gebutst en gedeukt autootje, met een volle picknickmand achterin, het Noord-Groningse Hogeland op.

We hadden als doel Warffum, voor jullie informatie, dat ligt erg ver in het Noorden.
Je passeert eerst de stad Groningen en vervolgens kom je in een weids gebied met kleine wierdedorpjes en grote weiden, de meeste gelukkig nog steeds mét koeien (ik weiger melk te kopen van koeien die binnen staan, wat voor onzinargumenten daar ook voor worden gebruikt).

zie je de koeien?

op de wierde van Groot Wetsinge

Via een minimaal aantal picknickpauzes kwamen we in Warffum.
Waarom Warffum? Nou, behalve dat ze eens per jaar hun internationale volkdansfestival Op Roakeldais hebben, wat érg érg leuk is, bevindt zich midden in het dorp ook een lief klein openluchtmuseumpje en ik ben dol op openluchtmusea.

Hier wil ik dus gaan wonen, inclusief het linnenrek, de moestuin en de antieke keuken.

Of in deze pipowagen (grappig dat het nog steeds een pipowagen heet terwijl er al generaties zijn die Pipo en Mamaloe niet meer kennen).

Mochten jullie me ooit kwijt zijn, zoek me op een klein wit bankje in Warffum.