De Lange Lichte Dagen

Het is bijna zomer, en dan barst ik van de energie. Mooiste tijd van het jaar, de zon schijnt (hier in Drenthe) bijna constant. Lange, lange dagen vol licht

Kostbare dagen waarop ik in het bos wil wandelen, wilde bloemen wil plukken, naar de vogels wil luisteren, picknickmanden wil meezeulen en mooie dorpjes wil opzoeken.

Er zijn de markten en de Open Dagen van Eexterhout, ik wil nieuwe kussens maken, miljoenen broches voor al die zomerjurken, vilten en naaien.

Binnenshuis wil ik opruimen, uitkloppen, een wasje draaien en daarna nog een wasje omdat het zo snel droog wordt buiten.
Ik ben druk druk druk bezig in de tuin (de bonen staan er in, met wc-rol en al, de asperges zijn gestut, de aardbeien hebben hun laagje koffiedik gekregen), en vervolgens - stress, stress - moet ik op het laatste nippertje nog een potje eten koken voor mijn hongerige gezin (Houtman is geen kooktype, wel een prima afwastype).

links de aardbeien, rechts de asperges

de tomaten bloeien

Als we dan om negen uur eindelijk gegeten hebben probeer ik de pubers snel naar boven te manipuleren (iets anders werkt niet meer) om vervolgens geheel per ongeluk achter Pinterest terecht te komen en als ik dan een seconde later opkijk is het opeens twaalf uur en moet ik me haasten om nog voor de betovering afloopt in de badkamer te zijn.

De volgende ochtend om half zeven gaat de wekker, hup hup opstaan, pubers uit bed rammelen, ontbijt klaarmaken, wasje erin.
Zo herhaalt zich weer een volle, lange, lichte dag.
Doodvermoeiend, die zomer.