Kippenpraat

Onze kip Polly is dood. Ingeslapen, zoals dat heet.

Met behulp van een overdosis slaapmiddel van de dierenarts, want dat schijnt bij zieke kippen die tegen hun einde aanhangen goed te werken.
Polly ligt nu in de tuin begraven, naast Dodo, Bruintje, Witje en Bolletje (onder de composthoop, heel symbolisch).

Polly

Afgelopen jaar, toen onze Tok alleen overbleef, (hier), kocht ik drie jonge Orpington hennen bij een vriendelijke jongeman ergens in Groningen.
Hij kon met zijn hand op zijn hart zeggen dat het drie hennen waren, zoveel ervaring had hij heus wel.

Natuurlijk bleek na een paar maanden één van de hennen toch een haan te zijn, maar tegen die tijd waren we er al zo aan gehecht dat terugbrengen geen optie meer was. Om hem toch subtiel op zijn wankele positie in ons huishouden te wijzen noemden we hem vanaf dat moment Bouillon.
De twee hennetjes heetten Polly en Esther.
Helaas is met het heengaan van Polly ook het woordgrapje verdwenen.

Tok is in de kippen-menopauze en heeft al tijden geen ei meer gelegd. Geen reden om haar af te danken, daar ben ik als vrouw erg stellig in. Ze is een mooie kip op leeftijd, zeg maar.
Ik kijk dan ook met lichte irritatie naar Bouillon, die zich als een echte macho totaal op Esther richt en Tok geen blik waardig keurt. Esther vind dat énig en loopt de hele dag koket achter Bouillon aan.
Het is ook overal hetzelfde liedje.

Tok

Bouillon, nu.

Al onze eierverwachtingen zijn nu gericht op Esther, je zou als kip door minder gestrest raken. Gevolg is dat ik soms flink moet zoeken.

Maar ja, Polly dus.
Het bezoek met Polly aan de dierenarts was nogal gênant. Wat nou, zelfvoorzienend...
Bij zelfvoorzienend willen zijn hoort natuurlijk het hergebruiken van je kippen. Zijn ze oud, dan komen ze in de soeppan. Toch?
Nee dus, hier niet.
Ik zat met natte ogen een half uur extra in de wachtkamer bij de dierenarts om er maar zeker van te zijn dat Polly echt, echt dood was. Ondertussen maar zachtjes aaien en tegen haar praten. Verschrikkelijk.
Ik weet nu dat je kippen geen naam moet geven, dat helpt niet als je wilt overleven. Zo'n dood gun je natuurlijk iedereen, maar de pan blijft wel leeg.

Dan maar pompoensoep.

POMPOENSOEP MET ZUURKOOL:
Dit is een recept van mijn vader, dus altijd goed...

- Ui en knoflook snijden, lekker veel, smoren in olijfolie in een grote pan.
- Middelgrote pompoen in blokjes, pitten eruit (schillen mag, hoeft echter niet), hup, ook in de pan.
- Voldoende kokend water en groentebouillonblokjes erbij. Tien minuten pruttelen.
- Half pakje naturel zuurkool erin. Nog tien minuten pruttelen.
- Staafmixer er doorheen.
- Eventueel extra bouillon toevoegen als je de soep te dik vindt.
- Lekker met een dikke klodder zure room erin en leuk met wat pompoenpitten erover!

Bedankt, pap, ook nog namens Polly.