Samenbindsels

Afgelopen week hadden we, na een lange periode, weer eens een bijeenkomst van de Samenspinsters. Grappig hoe je via internet vrienden maakt, want we zijn ooit begonnen als Dutch Swappers.

Ook al leidt onze blog Samenspinsels een wat sluimerend bestaan, in de wereldse praktijk hebben we het allemaal erg druk met onzinnige dingen als carrières, huishoudens, stoepjes schoonvegen als het sneeuwt (zoals vandaag; gelukkig heb ik geen stoepje) en met belangrijke zaken als tekenen, breien, vilten en naaien.
Zo'n bijeenkomst gaat natuurlijk vooral over deze boeiende bezigheden, vergezeld door enkele meters chocola (dank aan Susan).

Maar, zet minimaal twee Samenspinsters bij elkaar en er wordt wat gemaakt.
Dit keer gingen we leren boekbinden (dank aan Lisette).

Boekbinden, het woord ruikt naar de Middeleeuwen, naar Lederen Omslagen en Oude Bibliotheken.
Ik wilde al jaren leren boekbinden...
Goed, het bleef bij een simpele techniek - zelfs Samenspinsters moeten bij het begin beginnen - maar wel een mooie: de Koptische Binding.

We begonnen met de omslagen.
Twee stukken karton (voor- en achterkant) in de gewenste afmeting (A5 of A6 bijv.) werden beplakt met het mooiste papier dat we hadden.

het uitzoeken

Hier kwam het langgekoesterde boek met behangstalen (dank aan Kim) goed van pas. 

het plakken

Aan de ene kant van het karton plakten we met boekbinderslijm een stuk behang (of ander mooi papier) dat we aan alle vier kanten twee centimeter lieten uitsteken. Die rand vouwden we terug om het karton heen. Daarbij eerst de hoeken omvouwen (zie hieronder).
De andere kant van het karton werd beplakt met een precies passend stuk.

Onder een zwaar boek leggen om te drogen (wie heeft er tegenwoordig nog een encyclopedie?).
Wij aten ondertussen pompoensoep (Joyce) met lekker brood (Nynke) en érg spannende, gevulde bakjes (Marieke).

Daarna gingen we de binnenvellen (maagdelijk wit en onbeschreven of juist met al je schetsen, gedichten en zieleroerselen) dubbelvouwen en verdelen in setjes van vier (dit heet een katern, in het engels een signature, dat je het effe weet).
Die katernen kregen gaatjes op de plekken waar we ons binddraad door wilden halen. Op dezelfde plekken kregen de omslagen gaatjes.
Dit kan met een priem of gewoon met een dikke scherpe naald.

De twee omslagen met zes katernen ertussen, gaatjes overal op gelijke hoogte.

bindgaren

Toen begon het rijgen en omdat dat lastig uit te leggen is, hierbij een video van het hele proces (maar met een saaie kaft...).
Dertien minuten. Kom, als je al je hele leven hebt willen boekbinden is dat slechts een oogwenk.

Voor de ongeduldigen onder ons: mocht je nog ergens een memoblok hebben liggen, dan kan je die leuk oppimpen door er, met hetzelfde boekbinderslijm (waarvan je dus altijd een pot in huis hoort te hebben, da's duidelijk) een stevige voor- en achterkant aan te plakken.
Gewoon vouwkant van het blok insmeren, voorkant van je kaft de achterkant laten overlappen en daar vastplakken. Klaar.

Nu hebben we dus allemaal Prachtige Boekjes. Natúúrlijk niet voor het boodschappenlijstje maar alleen voor Zeer Belangrijke Zaken, opgeschreven met een Vulpen en in een Mooi Handschrift.
Dat blijkt van alles nog het moeilijkste.

Kippenpraat

Onze kip Polly is dood. Ingeslapen, zoals dat heet.

Met behulp van een overdosis slaapmiddel van de dierenarts, want dat schijnt bij zieke kippen die tegen hun einde aanhangen goed te werken.
Polly ligt nu in de tuin begraven, naast Dodo, Bruintje, Witje en Bolletje (onder de composthoop, heel symbolisch).

Polly

Afgelopen jaar, toen onze Tok alleen overbleef, (hier), kocht ik drie jonge Orpington hennen bij een vriendelijke jongeman ergens in Groningen.
Hij kon met zijn hand op zijn hart zeggen dat het drie hennen waren, zoveel ervaring had hij heus wel.

Natuurlijk bleek na een paar maanden één van de hennen toch een haan te zijn, maar tegen die tijd waren we er al zo aan gehecht dat terugbrengen geen optie meer was. Om hem toch subtiel op zijn wankele positie in ons huishouden te wijzen noemden we hem vanaf dat moment Bouillon.
De twee hennetjes heetten Polly en Esther.
Helaas is met het heengaan van Polly ook het woordgrapje verdwenen.

Tok is in de kippen-menopauze en heeft al tijden geen ei meer gelegd. Geen reden om haar af te danken, daar ben ik als vrouw erg stellig in. Ze is een mooie kip op leeftijd, zeg maar.
Ik kijk dan ook met lichte irritatie naar Bouillon, die zich als een echte macho totaal op Esther richt en Tok geen blik waardig keurt. Esther vind dat énig en loopt de hele dag koket achter Bouillon aan.
Het is ook overal hetzelfde liedje.

Tok

Bouillon, nu.

Al onze eierverwachtingen zijn nu gericht op Esther, je zou als kip door minder gestrest raken. Gevolg is dat ik soms flink moet zoeken.

Maar ja, Polly dus.
Het bezoek met Polly aan de dierenarts was nogal gênant. Wat nou, zelfvoorzienend...
Bij zelfvoorzienend willen zijn hoort natuurlijk het hergebruiken van je kippen. Zijn ze oud, dan komen ze in de soeppan. Toch?
Nee dus, hier niet.
Ik zat met natte ogen een half uur extra in de wachtkamer bij de dierenarts om er maar zeker van te zijn dat Polly echt, echt dood was. Ondertussen maar zachtjes aaien en tegen haar praten. Verschrikkelijk.
Ik weet nu dat je kippen geen naam moet geven, dat helpt niet als je wilt overleven. Zo'n dood gun je natuurlijk iedereen, maar de pan blijft wel leeg.

Dan maar pompoensoep.

POMPOENSOEP MET ZUURKOOL:
Dit is een recept van mijn vader, dus altijd goed...

- Ui en knoflook snijden, lekker veel, smoren in olijfolie in een grote pan.
- Middelgrote pompoen in blokjes, pitten eruit (schillen mag, hoeft echter niet), hup, ook in de pan.
- Voldoende kokend water en groentebouillonblokjes erbij. Tien minuten pruttelen.
- Half pakje naturel zuurkool erin. Nog tien minuten pruttelen.
- Staafmixer er doorheen.
- Eventueel extra bouillon toevoegen als je de soep te dik vindt.
- Lekker met een dikke klodder zure room erin en leuk met wat pompoenpitten erover!

Bedankt, pap, ook nog namens Polly.