De creatieve avonturen van een Wolvrouw (meestal) en een Houtman (zo nu en dan)

.


dinsdag 12 augustus 2014

Zelfvoorzienend

 
Ach, wat zou ik graag zelfvoorzienend zijn. Leven zonder winkels, energie- en waterleveranciers (en hun agressieve reclame).
Ehm, helemaal zonder (...chocola)?
Nou goed dan, dat ik in ieder geval de kéuze heb.
Onafhankelijk van boycots en crises, van voedselschandalen en prijsoorlogen. Je eigen groente, je eigen waterput, je eigen houtgestookt fornuis. Houthakken in de winter, moestuinieren in de zomer, wecken en inmaken.
Kippen voor de eieren en het vlees...

Bij dat laatste gaat het al mis.
We hebben twee kippen, Dodo en Tok. Ze leggen geen eieren, nooit gedaan ook, vanaf het moment dat we ze kregen.
In de pan, zou je zeggen. Maar dat doe je niet, ze hebben namen, ze hebben een persoonlijkheid!
Dappere Dodo, die altijd overal het eerst op wordt afgestuurd door Tuttige Tok. Die haar mond niet kan houden en doorlopend loopt te tokkelen.

De waterput geeft ook al een probleem. We hebben er een, maar de pomp werkt niet. Ook nooit gedaan.
Zo schiet het niet op met die zelfredzaamheid.

Toch droom ik daar soms van, vooral als ik net weer in Zweden ben geweest. Met al die houtkachels en zelfgemaakte bessensap daar, begint de oervrouw in mij zich te roeren. Dan kom ik thuis en begin ik fanatiek glazen potjes te sparen. De kelder staat al vol.
Vol met lege flessen en potten. Want die enorme oogst die mijn moestuin op zou gaan leveren valt heel erg tegen door diezelfde reis naar Zweden.

Zelfvoorzienend zijn kost tijd en aandacht, je kan niet even een paar weken weg. Onthoud mijn eerste les in overleven.

Het was echter niet alleen maar drama, want de Japanse wijnbes had een topjaar voor mij in petto. Kennen jullie die? Al had je maar één struikje in je tuin, dan zou het deze moeten zijn:

Gave, gezonde, lekkere bessen, iedere dag een kom vol!
Ook de stokbonen (pronkbonen en sperziebonen) doen hun best. Love 'em.

Ah, dat gevoel als ik nonchalant met vergiet de tuin inloop om wat boontjes voor het avondmaal te plukken.

De wanhoop als diezelfde boontjes allemaal tegelijk rijp zijn en geplukt moeten worden. Pubers die verkondigen nóóóit meer een boontje in hun leven te willen eten.
Nog een overlevingsles: wie niet kan plannen moet wecken.
Gelukkig is daar Diana's blog, redster in moestuinnood.

De appelboom neemt ongebruikelijke vormen aan, ik moet nog eens goed leren snoeien. Maar hij zit wel vol met appels!
Uiterlijk zegt ook hier niet alles.

Eerst maar eens al dat fruit. Ik maak er diksap van.


DIKSAP:
- 2 kilo appels, geschild en in stukken, zonder klokhuis (ook valappels natuurlijk!), appels bevatten veel suiker, zo kunnen we met minder gewone suiker toe.
- Kwartier zachtjes koken met sap van een citroen en zoveel  water dat het net onder staat.
- Rozenbottels erbij (steeltjes eraf, doormidden gesneden) weer een kwartier samen koken.
- Bramen, aalbessen, wijnbessen of ander zacht fruit erbij.
- Nog tien minuten pruttelen (zacht fruit hoeft niet zo lang te koken, bovendien komt er anders teveel pectine vrij).
- Het geheel stampen (zo'n ouderwetse stampotstamper met gaatjes of gleufjes erin is ideaal) en door een fijne zeef halen (of als je het per se historisch correct wilt doen, met een kaas- of neteldoek. Heb je wel weer extra was...). Niet teveel van de moes erdoor duwen, dat maakt het dik en troebel.
Wat ik deed was na de eerste zeving de moes nog een keer stampen en weer door de zeef halen, nu zoveel mogelijk, en dat als saus gebruiken.
- 250 gram suiker erbij (of naar smaak, het is al vrij zoet door de appels)
- Nogmaals koken om hem in te dikken (ongeveer half uur).
- Minimaal tot twee maanden in koelkast te bewaren (suiker conserveert)


Ik had een foto willen maken van mijn twee volle flesjes, maar ik kreeg familie te eten. Alle moeite van die middag werd in anderhalf uur opgedronken (de diksap) en in de yoghurt met wijnbessen gegoten (de saus)...
Ik had er de winter mee willen doorkomen.

... wat ze overlieten...
Voorlopig dus even geen nieuwe crisis of boycot, graag.

15 opmerkingen:

  1. Wat heerlijk om zoveel uit eigen tuin te kunnen plukken en pakken. Wij hebben dit jaar appels, peren, tomaten, bramen en moerbeien. Volgend jaar wil ik een klein stukje tuin gebruiken voor peultjes. Heb er nu al zin in!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Chutneys, Carolien! Ik ben vergeten de chutneys te noemen! Dat kan je maken met tomaten. En appels. En ongetwijfeld ook met moerbeien. Zijn die lekker?

      Verwijderen
  2. Begrijp zo wat je bedoelt maar dan vergeet ik voor het gemak even alle moeilijkheden die komen kijken bij zelfvoorzienend leven. Ach en dan modderen we toch gewoon door op onze 'eigen' manier.En dan is een beetje voor jezelf kunnen zorgen toch ook al heel leuk.Of een commune beginnen ,kunnen we vast op vakantie wanneer we willen,er is toch altijd wel iemand thuis!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nou, een paar weken geleden zat ik inderdaad te denken aan een commune. In Zweden natuurlijk. Maar die gedachte verdwijnt vanzelf weer als de winter daar zijn intrede doet. Eigenlijk moeten we ook niet in de zomer weggaan.

      Verwijderen
  3. Ondanks alles een geweldige oogst Kyrouschka!!! Alles is meegenomen, toch?!

    Fijne week verder!

    Madelief x

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oh ik heb ook vlagen waarbij ik zo graa zelfredzaam zou zijn. Geen toegevoegde troep aan alle producten in de supermarkt, geen bestrijdingsmiddelen, geen gemanipuleerde groentes enz. Maar het kost veel tijd, een baan zou ik er niet meer bij kunnen hebben, haha. Ik ben nu bezig met suikervrij eten (en op het moment 2 weken detox), dus veel zelf maken. Wat een tijd kost dat, maar misschien ook omdat ik er nog niet aan gewend ben. Voor alle alterntieve producten betaal je helaas wel weer de hoofdprijs... heb je toch weer een baan nodig ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Nee, het was juist de bedoeling om die baan op te zeggen en de hele dag met een sliert ganzen achter me aan op klompen te lopen. En eenvoudig gelukkig te zijn.
      Maar ik ben toch bang dat dat een tikje te romantisch bedacht is.

      Verwijderen
  5. Heerlijk verhaal, ik zit te smullen. Het moet toch wel allemaal extra lekker smaken zo uit eigen tuin. Fijn dat Dodo en Tok gewoon mogen blijven, al leveren ze geen bijdrage.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh Willy, ik durf het bijna niet te schrijven. Onze Dodo is definitief uitgestorven. Ze is gisteren letterlijk van haar stokje gevallen. Nu zitten we met een depressieve Tok. Ik denk dat ik maar gauw wat volgzame kuikentjes inkoop...

      Verwijderen
    2. Tsja, soms zijn je dromen toch een beetje anders. Zo vond ik het enig dat onze kippies rond scharrelen in de tuin, ondanks de losse flodders, die men mee naar binnen neemt . Maar nu is Reintje hier erg actief en als die het net is dan wel de buizerd, die ze gewoon mee de lucht in neemt. We hadden van de 14 er nog maar 3 over. Klaarjte en onze haan Hendrik (en nog 1 maar omdat dat toch geen blijvertje zou worden, want wat moet je met 2 hanen, hebben we die maar geen naam gegeven) Helaas niemand wilde de tweede haan hebben en ons Klaartje was zo ongeveer overspannen aan het worden, dus heeft John de 2e haan naar een boer gebracht. Restte ons dus Hendrik en Klaartje...... 1 dag later werd hendrik die wel al jaren hadden gegrepen door die gluiperd van een Rein :-( Tis net als met het optelversje van de 10 kleine negertjes, want alleen klaartje bleef over,. Kwam haar hok niet meer uit, en och wat hadden we te doen emt deze jonge weduwe. DUS! Op mp zoeen naar een nieuw mannetje en gelijk maar wat vriendinnen, en toen begon de ellende. Klaartje word geplaagt door de andere dames en heeft geen leven meer. 1 van de dames of de heer, vreet de eieren op, dus ook daar zien we niks meer van. Wat een dromen kun je hebben en wat komt er soms bitter weinig van terecht... maar.. het staat reuze idyllisch zo op het erf!

      Verwijderen
  6. Oh Kyra, dat is erg van Dodo. Gecondoleerd, hij krijgt toch wel een mooi graf met steentjes en een houten kruisje? Tenminste dat kreeg onze parkiet heel lang geleden, toen de kinderen nog lief en klein waren.
    Heerlijk al die spullen uit eigen tuin. Zelfvoorzienend zijn is ook voor ons een droom (geweest). Maar dat lijkt me ook snel heel saai, hele dagen groente en fruit inmaken in de zomer. Ik houd het bij een paar ochtenden jam koken en boontje blancheren en invriezen. Ik vind je oogst prachtig! Liefs uit herfstig Zeeland, op deze manier worden m'n tomaten niet meer rood. XX

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Helaas is Drenthe ook herfstig, mijn pompoenen groeien niet meer! Over Dodo, ik vrees dat ze meegenomen is door een ander dier die ook zelfvoorzienend wil zijn. In ieder geval lag ze niet meer onder de struiken waar ze was neergevallen en waar we haar nog even hadden laten liggen. We wilden Tok laten wennen aan haar dood, maar dat was dus niet handig.
      Tok krijgt nu heel veel lekkere hapjes van ons om haar te laten voelen dat ze niet alleen is. Maar ik denk dat ik maar snel een paar kuikens erbij moet zetten.

      Verwijderen
  7. Geweldig stukje weer !! ik volg je BLOG steeds met een enorme glimlach en heb als vanouds pret om je intrigerende woorden. Dit keer prikkelde je me enorm over de japanse wijnbes, die ook in mijn leven al vanaf Bennekom een heerlijke en vooral goede herinnering meedraagt. Ik heb daar ook eens wat op geschreven, vind je vast ook leuk...:
    http://peterdelannoy.com/?s=wijnbes&x=0&y=0
    groetjes !!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik heb hem gelezen, je lofzang op de wijnbes! Het symbool voor een fijn leven.

      Verwijderen
  8. Volgens mij vond je dat delen van je oogst ook heerlijk! Dan maar met chocola overwinteren :-)

    BeantwoordenVerwijderen