Nog wat Vestjes...

Zo in de loop van de herfst komen er onvermoede instincten in mij naar boven.
Ik wil mijn kelder (in Drenthe nog steeds een onmisbaar onderdeel van het huis) en keukenkasten vol met voedsel hebben. Dat zouden natuurlijk weckpotten moeten zijn, maar zover wil ik niet gaan, een enkel potje zelfgemaakte jam en een flinke hoeveelheid pasta en rijst is ook goed.

Ik wil een stapel hout voor de deur waar je u tegen zegt. De houtkachel moet kunnen branden, wat er ook gebeurt in de wereld.

Ah, wat een rijkdom, zo'n mooi stapeltje hout, geordend, overzichtelijk, stevig als een huis...

...soms gaat het even mis

Ik wil weer mijn wollen kleden en wollen kussens op de bank en daar 's avonds heerlijk in wegzakken met een boek. Een héleboel boeken, want daar is het tenslotte herfst en winter voor.

"Lark Rise to Candleford", Flora Thomson

En ik wil alle overbodige rotzooi het huis uit.
Dat laatste gaat me energie kosten. En tijd. Maar het moet, het is een innerlijke drang, een omgekeerde voorjaarsschoonmaak: we kruipen ons hol weer in, dus er moet ruimte komen
De Kringloop beleeft momenteel gouden tijden door ons, er komen aan de ene kant volle dozen binnen (kinderkleren) maar we gaan eigenlijk ook nooit met lege handen weg.

Ook mijn naaimand pak ik eindelijk eens aan. Daar leg ik in de loop der maanden alles wat versteld zou moeten worden achteloos op een hoop. En vergeet het vervolgens gemakshalve.

Hebben jullie ook een naaimand? Vol met interessante lapjes stof, bloesjes waar een knoop aan moet, te krappe rokjes (kom kom, natuurlijk hebben jullie ook te krappe rokjes!!) en maillots met een gat die je eigenlijk wilde stoppen.
Die maillots lossen zichzelf weer op, want puberdochter kan ze natuurlijk al lang niet meer aan en wil ze ook niet meer aan.

Tussen alle verstelwerk vond ik ook weer een paar vesten (ik hou van vesten...), een saaie bruine en één in een akelige kleur beige..
Het bruine vest kreeg een waterval van kleine glaskraaltjes. Voor én achter.
Iets meer werk dan ik had gedacht, maar halverwege een waterval stoppen is nou eenmaal heel moeilijk.

eerst de plastic knopen vervangen voor mooie houten knopen

Het beige vest (ik kreeg het van iemand die zei dat de kleur haar niet stond, maar ik ken eigenlijk niemand bij wie beige goed staat) kreeg een fleurig festonrandje in rood en oranje.

En tenslotte een oud, maar lekker knalroze vestje waarop ik met katoendraad een paar bloemen borduurde.

Je ziet, veel kleren zijn na de oplapbeurt eigenlijk weer heel leuk geworden.
De Kringloop kan nog wel even wachten.