De creatieve avonturen van een Wolvrouw (meestal) en een Houtman (zo nu en dan)

.


maandag 15 juli 2013

Tuinieren

Als er één spreekwoord is dat voor de tuin geldt dan is het wel zachte heelmeesters maken stinkende wonden.
Heel confronterend, want ik ben dus zo'n Zachte Heelmeester.
Wat doen jullie als je in je moestuin een aantal vingerhoedskruiden ziet staan, klaar om de lucht in te schieten met hun prachtige bloemetjes? Wegrukken?


Nee, natuurlijk niet, ik geloof nooit dat jullie dat zouden doen. Jullie zouden ze, net als ik, stuk voor stuk uitgraven en ergens anders in de tuin weer planten.
Alle tweehonderdvierendertig.

En die melde dan, die zo mooi, roodpaars, met zijn duizenden in het bedje staan dat ik de stokbonen had toebedacht?
Weten jullie wel hoe prachtig die kleur is met de zon erop?



Bovendien kun je melde eten. Smaakt nog niet eens zo gek, gesnipperd in de sla of lekker gestoofd met knoflook.

Of die boerenkool van vorig jaar, waarvan er nog een paar zijn blijven staan en die opeens gingen bloeien?
Geel, één van mijn lievelingskleuren. Trek je ook niet zomaar uit.


Dan heb je nog de Oosterse papavers, ongelooflijk mooi van kleur, tenminste, die éne dag dat ze allemaal open staan te lonken.
Want de dag na het opengaan regent het. Altijd. Al jarenlang.


regenwolken...
Vervolgens heb je die zotte stompjes die blijven staan en waaronder de bladeren langzaam en lelijk vergelen.


Nee, het is kommer en kwel, die tuin.
Vol met stinkende wonden.

15 opmerkingen:

  1. Wat een mooie rode blaadjes, ik had nog nooit van melde gehoord. Wij hebben het niet in de tuin geloof ik. Ik laat bijna alles staan. Alleen zevenblad en brandnetel gaan hier op de compost. Zevenblad bloeit trouwens wel leuk, net mini fluitenkruid. Jammer van de papavers, uitgebloeid zien ze er niet uit. Verzamel je het zaad wel?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zevenblad en brandnetel zijn ook eetbaar, weer een reden om wat te laten staan. En voor de bloemen (en vlinders) natuurlijk. Moeilijk hoor!
      Die nuffige papavers geven niet eens zaad, weet niet of dat bij de soort hoort, (Patties Plum). Kapsones.

      Verwijderen
  2. ik zou die vingerhoedskruid zelfs niet verplaatst hebben, veel te bang dat ze het dan niet allemaal meer zouden doen ;-). Ik geniet net zo van overal nieuwe stekjes vinden!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Volledig herkenbaar...... Ik kon het er allemaal ook niet uittrekken....! Met als effect dat hetgene dat ik wilde laten groeien overwoekerd raakte... geen moestuin maar een woestuin! Tot een week geleden! Het 'woeste' mag niet meer in de moestuin! Ik wil eten!
    Dag Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah, ik heb even een blik in je woestuin geworpen. Goed zo. Ik ga ook aan de slag, iedere dag gewokte zevenblad is ook niet alles.

      Verwijderen
  4. Daarom dit voorjaar maar eens drie ruige tuinmannen met hun machines los gelaten in onze tuin! Nu ziet het er weer enigszins toonbaar en leefbaar uit... :-)
    Tuinieren, ik vind het soms zo lastig! :-)
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Weghalen is 1 van de dingen die ik dus heel moeilijk kan, nu hebben wij dit jaar geen moestuin dus mag het ook wel groeien. Ik ben al heel blij met 1 vinghoedskruid, 234 zijn er wel heel veel!!Vorig jaar had ik 1 uitgebloeide melde geplant , ben heel blij dat het er nu al zo;n 20 zijn maar ik moet oppassen begrijp ik. Ach maar al die kleuren....ze zijn zo mooi!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik moet zeggen dat je van vingerhoedskruid inderdaad niet snel teveel hebt (net als madeliefjes in het gras...). Het is dat ik me had voorgenomen om met die moestuin VOLLEDIG zelfvoorzienend te worden, tussen nu en, laten we zeggen, twintig jaar. Maar zoals dat er dus nu uitziet gaat dat niet lukken. Vingerhoedskruid is namelijk giftig.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi lieve Kyra,
    Ik herken veel in je verhaal. Zondag teruggekomen van een week Frankrijk bij m'n broer, vond ik de moestuin in dorre/droge ellende. Wat deed ik vervolgens: ik ging de bloemen in de moestuin water geven. Wat is de moraal van dit verhaal: ik zal sterven van de honger, maar omringd door schoonheid. Maar vandaag heb ik de groente toch maar water gegeven, want zonder energie kan ik niet in mijn bloementuin werken/mooie dingen maken.
    Liefs uit droog Zeeland,
    Addy XX

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeeuwse wijsheid, daar valt niet veel tegenin te brengen ;-)

      Verwijderen
    2. En ik bedoelde ook, dat die bloemen in mijn tuin bijna allemaal zaailingen zijn van eerdere jaren, die ik niet weg kon hakken.
      XX

      Verwijderen
  8. Goed bezig! Je bent een waarachtige vriend voor alle levende wezens. Lfs.Juul

    BeantwoordenVerwijderen