Pasen

Ik vind Pasen een zwaar onderschat feest.
Ten eerste lijkt mij de opstanding van Christus een groter wonder dan zijn geboorte, hoezeer ik ook van Kerst hou.
Ten tweede is het het startschot van de Lente en dat is ieder jaar ook weer een wonderbaarlijke ervaring. Dan ben ik opeens helemaal in de ban van sneeuwklokjes, crocussen en narcissen. Ik lig met mijn camera op mijn knieen in het gras om ze van onderaf te kunnen bekijken, zo mooi!

De Winterkrans aan de keukendeur mag tijdelijk plaatsmaken voor een Lentekrans. Waarom tijdelijk? Dat leg ik volgende keer uit...

Ten derde kun je nu eindelijk ongegeneerd net zoveel eieren eten als je wilt, of het nou kippeneieren zijn of (niet onbelangrijk) chocolade-eieren (het liefst melk, gevuld met chocolademousse, van de Hema).

Ten vierde, naast alle voordelen iets van praktischer aard, het is het beste moment om je huis en werkplaats weer eens op te ruimen.
Nou, dat hebben we geweten hier.
Houtman kreeg opeens de geest (terwijl dat weer meer bij Pinksteren zou moeten horen...) en verbouwde een wand van zijn (meestal zéér rommelige en daarom zo zelden gefotografeerde) werkplaats om tot een gelikte museumwand.

Inclusief een jaren-vijftig dressoir die iemand weg wilde doen. (Maar dan ken je Houtman nog niet. Die zag daar direct mogelijkheden in. Hij haalde de poten ervan af, verwijderde de houtworm (wat nou, zielig!) en hing het geheel op werkhoogte tegen de nieuwe museumwand.)
Kaarsje erbij, potje thee, helemaal gezellig.

En omdat dat aanstekelijk werkt, ging ik ook maar aan de slag met mijn werkplek. Ik heb eerst weer eens alle dekens, zakken met schapenvachten en manden met wol gesorteerd. Op kleur natuurlijk, want ik hou van orde, dat weten jullie.

 

Alle kussens die klaar zijn liggen nu weer netjes op het zoldertje! Samen met de dekens.

En dan schijnt de zon opeens naar binnen. Door ramen waar je eigenlijk al een paar maanden niet meer doorheen gekeken hebt. Oeps.
En je loopt de trap op, die normaal gesproken zachtgeel is. Maar daar zijn de afgelopen maanden heel wat pubers met vriendjes en modderlaarzen over heen en weer getrokken. Oeps.
En je ploft opeens ook niet meer zo lekker in al die warme wollen kussens op die bank, omdat er dan direct een grote wolk winterstof uit ontsnapt.

Kortom, van het één komt het ander, het is duidelijk tijd voor een Grote Lenteschoonmaak!
Het zit in de genen, met Pasen moet alles op zijn Paasbest. Onontkoombaar.
Dus zucht ik maar eens diep. Schouders recht, borsten vooruit en aan de slag.
En als jullie vanaf nu weken niets meer van me horen dan weten jullie waar het aan ligt.

Het is Lente.