De Zevende Bijeenkomst, mét krans.

Het was toch echt lente...

Ik dacht nog bij mezelf,  ik ga dit keer niet over onze Dutch Swappersbijeenkomst schrijven. Diegenen die dat willen lezen waren daar (op een paar na) hoogstwaarschijnlijk allemaal zelf aanwezig en waarom zouden we al die anderen de ogen uitsteken met verhalen over vilten sjaals, gebreide mutsjes, voetenbankjes en lentekransen die rondgingen.
Om maar niet te spreken van de prachtige zepen en lippenbalsems (die nu in grote getale bij mij in de badkamer liggen!).
Ook heeft niemand er waarschijnlijk nog behoefte aan om te horen over de vriendschappen voor het leven, de inspiratie en het vele lekkere eten.
Heel begrijpelijk.

Dat er daarentegen weer dingen gezegd zijn en emoties getoond werden waarvoor ik me nu nog geneer, zal ik uit eigenbelang maar snel in de doofpot stoppen.
Man, man, wat haalt dat Spel toch het slechtste in een mens naar boven.

Dus, om jullie aandacht snel af te leiden: de Lentekrans.

De Lentekrans mocht hier in huis, zoals gezegd, maar tijdelijk hangen. Hij (of is een krans een zij? Hmm, ik denk het wel: zacht en rond, dat kan alleen maar vrouwelijk zijn...) heeft nu via het Spel een goed tehuis gekregen bij Joyce.

Raak je geinspireerd, maak dan bijvoorbeeld een zomerkrans met zonnebloemen. Of een herfstkrans (als je net zo langzaam bent met sommige projecten als ik...).
Ik had nog een kerstkrans van vorig jaar liggen (waar ik merinowol omheen gevilt had), vandaar de rode ondergrond, maar je begint dus gewoon met een strokrans.

Van een oude deken in zachtgeel knipte ik stroken van zo'n 6 cm breed. Ik naaide de uiteinden aan elkaar tot ik een strook had van ongeveer 2 meter lang.

Die wikkelde ik om de krans heen, zo strak mogelijk zodat het een stevige ondergrond zou vormen voor de bloemen (of misschien vilten eikenblaadjes en eikeltjes, als het tegen de tijd dat je dit leest herfst is).
De lengte van de strook hangt af van hoe strak je wikkelt, dus probeer hem eerst even uit.
Het einde met een paar steekjes vastzetten.

Uit een fantastische groene deken knipte ik lange dunne blaadjes (het moet natuurlijk wel botanisch correct zijn! Dus bij eikeltjes geen narcisbladeren graag!).
Die naaide ik er losjes met een rijgsteek op.

De narcissen zelf knipte ik uit gele en oranje stukken dekens.
(Ja, ik heb onderhand een hele verzameling dekens. Maar kijk in kringlopen eens uit naar een wollen deken met verschillende kleuren, daar kan je alles mee doen en jij houdt dan nog gewoon ruimte over in huis...)

De buisjes van de narcissen zijn wat gekarteld en een narcis heeft zes bloemblaadjes. Die zette ik vast met de jullie onderhand overbekende festonsteek.

Nog een paar narcissen in knop, waarvoor ik om een opgerold buisje weer een stukje (zachtgroen) deken naaide.

 
Nog een gehaakt lusje eraan zodat zij ook opgehangen kan worden en ziehier onze krans.
De Lente kan eindelijk beginnen.