Hoe het Knøt verder verging

Kennen jullie steentje Knøt nog? Hier.

Ik mag jullie heugelijke nieuws doorgeven: Knøt is verhuisd!

Hij woonde natuurlijk al een aantal millennia tot volle tevredenheid in Drenthe, waar hij, samen met wat makkers, een hunebed vormde.

Daar kwam de laatste duizend jaar een beetje de klad in. Er werd wel eens een steen weggehaald om een gat in een weg te vullen. Soms kwam er één terecht in een muur van een kerk. Soms zelfs in een zeewering.
En de laatste decennia werden ze toch steeds meer gezien als klauterspeelplaats voor kinderen.
Nou houdt Knøt heel veel van kinderen. Maar de buurt veranderde er wel door. De rust was weg. Sommige stenen mopperden omdat ze zich niet meer serieus genomen voelden.

Knøt begon weer een beetje naar zijn geboorteland te verlangen.

Rond die tijd kwam het hem ter ore dat wij van plan waren om op vakantie te gaan naar de leukste Bed en Breakfast van Zweden.

Of hij mee mocht.

Natuurlijk mocht hij mee. Een extra slaapplaats in onze kleine, oude en dierbare caravan was snel gemaakt.

Hier staat hij klaar met zijn tasje. Alles van de afgelopen 150.000 jaar zat daar in.

Kan ik nog wat van leren...

Zo gingen wij met z'n vijven naar het Hoge Noorden, waar het nu altijd licht is.

De reis verliep voorspoedig. We namen alle tijd en overnachtten onderweg op leuke en wat minder leuke campings. Dat vond Knøt maar een raar fenomeen, campings. Te moeten betalen om zo boven op elkaar te mogen staan.

Maar onze Knøt genoot! Hij had natuurlijk op de heenreis niet zoveel gezien. Het was toen nogal koud en er lag een dikke laag sneeuw en ijs op het land. Maar dit keer zag hij de bossen, de meren, de vogels, de wilde bloemen.

En zo nu en dan een dorp met rode houten huizen.

Hij vond alles prachtig!

Onderweg deed hij gewoon mee met de gezinsactiviteiten:



picknicken met puberdochter



vissen met puberzoon

Zo kwamen we na een aantal dagen aan in Revsunds Prästgard, in de provincie Jamtland.

En laat nou die B & B precies in het gebied liggen waar Knøt van oorsprong vandaan komt!

Het weerzien met zijn geboorteplek en met de minder avontuurlijke familieleden en vrienden was ontroerend. Alsof hij niet 150.000 jaar was weggeweest! Iedereen wilde hem zien en spreken. Hij werd er een beetje verlegen van.

Onze vakantie was heerlijk, maar werk en school dwongen ons retour.

Knøtje, echter, bleef. Hij had zijn plek teruggevonden. Omringd door familie en vrienden, bossen en meren, vogels en bloemen, was hij eindelijk helemaal thuis.

 En zo leeft hij nog héél héél héél erg lang en héél gelukkig!