Hello and goodbye!

Echt. Ik heb het geprobeerd. Een blog te onderhouden. Ik heb in gedachten al heel wat stukjes naar jullie geschreven. Want wees eerlijk, als je opeens, zomaar, na je eerste blogprobeerseltje, acht volgers hebt!!!! Dan ligt er opeens een Verantwoordelijkheid op je schouders. Ik word gehoord, dus ik moet spreken!

Toen was er de Keus: zal ik mijn Grote Thema's bespreken met jullie, mijn Volgers? Over Beschaving en Respect voor elkaar, voor Dieren en voor het Milieu. Stel je voor, zelfs Geert Wilders zou een volger kunnen worden!! Ik zou hem de schellen van de ogen laten vallen!! Ik zou Nederland en de Wereld kunnen verbeteren! Het Milieu redden! De manier waarop wij met Dieren omgaan!! Het Onderwijs en de Zorg zouden opeens weer prioriteit krijgen!


Maar toen las ik het allemaal nog eens terug en toen waren er al die Hoofdletters. En er zijn al zoveel Hoofdletters in de wereld. Nee, dat moest ik dus maar niet doen.

Goed, dan misschien een blog over Creativiteit, want daarom zijn wij allemaal bij elkaar. Dus ik ging op zoek naar leuke en inspirerende foto's. Maakte er nog snel wat bij.

Een lief slapend kaboutertje misschien.

Of een waterval van bloemetjes.

Maar ik weet het, de lat moet hoog liggen. Mijn publiek is verwend. Maakt zelf de prachtigste dingen. Dutch Swappers, need I say more?
Dus dat ook maar niet.

Toen kwam mijn kind. Mam, ik heb honger. Grrr, maak maar een boterham...

Dat deed het hem. Geen tijd meer voor mijn kinderen! Knorrige moeder omdat ze achter de computer gestoord wordt! En bovendien, wanneer kan ik jullie blogs nog lezen als ik zelf zo nodig een blog moet schrijven....

Dus lieve, lieve Volgers, dank voor jullie hartverwarmende reacties, schrap mij maar weer uit de lijst want dit is dus het laatste stukje.
Vanaf nu volg ik jullie lekker. En nu ga ik gauw een boterham smeren voor mijn kinderen. En ik pel ook nog een mandarijntje voor ze.

Maar als een van jullie nou toevallig contact heeft met Geert Wilders, laat hem dan toch nog maar deze miniblog lezen. Wie weet...

Een stiekem blogje

Hallo, sssst, net doen of je dit niet leest, het is helemaal niet mijn bedoeling om hier allerlei nieuwtjes en receptjes of foto's van baby's of breiwerkjes te plaatsen, ik ben hier gewoon heeeeel stilletjes een blogje begonnen. Zonder dat iemand het weet.

Nou, misschien dat er één iemand dit ooit zal lezen, één heel erg lieve volger. Mijn enige volger. Ze was al een volger toen er nog geen blog was. Vandaar dat ik dit kleine geheime blogje aan haar opdraag: Nancy!

En zo is er toch opeens ook nog een foto geplaatst. En het viel eigenlijk heel erg mee, zo gedaan. Zou het misschien toch nog wat worden, dat bloggen en ik?
En weet je waarom ik hier nu ben? Waarom ik hier een blog schrijf? Terwijl ik vast van plan was om aan de veilige leeskant te blijven?
Omdat die lastige meiden van Swapbot een Swapbotblog willen maken, daar moeten de swap officers dan iets op schrijven, zodat andere deelnemers aan die swap hun foto's er kunnen gaan downloaden. En ik ben net swap officer gemaakt. Zooo trots! En nu zal ik me toch niet laten kennen...
Zo, dat was weer genoeg voor deze keer. Mocht er een volgende keer zijn... ik zeg dus niet dat er een volgende keer komt, maar als... dan zal ik er eens wat foto's tegenaan gooien. Of een video. Wat zeg ik, een Youtube filmpje kun je dan krijgen. Ik ga helemaal los.
Maar nu nog niet. Dag!