Nederlandse groente en fruit.

De moestuin, waar ik in mijn vorige bericht nog zo mee bezig was, staat voorlopig op een laag pitje. Dit is een Noodgeval. De boycot neemt serieuze vormen aan.
Ik ben dus druk bezig met het Ondersteunen van de Nederlandse Fruit- en Groentetelers. Als wij meer groente en fruit eten, raken zij hun kostbare, door Rusland geboycotte, waar binnenslands kwijt. En hoeft er niets op grote schaal vernietigd te worden.
Dat laatste is natuurlijk een ongelooflijk belachelijk idee.
Vandaar zomaar weer een blogbericht over voedsel. Er zijn mindere onderwerpen, wees eerlijk.

Wat doen we met al die tomaten? We maken er saus van (sugo op z'n Italiaans), voor de pizza, voor de pasta en lekker op tosti's (met kaas). Omdat ik aartslui ben, doe ik alleen aan snelle, makkelijke recepten. Natúúrlijk ook lekker en gezond.

SNELLE SUGO:
- rijpe tomaten
- ui
- knoflook
- olijfolie
- kruiden zoals oregano, salie, basilicum, tijm
- zout en peper
In de mengbeker, staafmixer erop, klaar.

Omdat je het door de gare pasta doet of op de boterham voordat hij het tosti-ijzer ingaat, warmt het nog mee. Koken hoeft niet.
Wil je het wat dikker en romiger? Scheut crème-fraiche erdoor.

We maakten er ook minipizzaatjes mee. Met uitgestoken tortilla-rondjes als bodem. Kwartiertje in de oven.

Beleg: sugo, geraspte kaas, bio-salami, tomaat

Een flinke schep door de gekookte rijst en het wordt een Nederlandse Risotto.

Het is ondertussen ook Preitijd.
In de winkel, in mijn moestuin, bij de kraampjes van de boeren, er moet duidelijk prei gegeten worden.
Nou is er een grens aan de hoeveelheid preisoep die een mens wil eten, vandaar deze preitaart: weer lekker, gezond en simpel te maken.
Mocht je overhouden, koud is-ie ook lekker.

PREITAART:
- pakje volkoren roomboterbladerdeeg (ja, het bestaat!)
- stuk fetakaas
- prei (of broccoli, bloemkool, spinazie...)
- kaas om te raspen
- zes tot acht eieren (maar dan heb je ook wat)
- scheutje melk
- zout en peper, je kent het wel.

Bladerdeeg ontdooien. Groente kort voorkoken. Eieren, melk, zout en peper mengen. 
Dan in een ovenschaal met bakpapier, in laagjes: bladerdeeg, fetakaas, bladerdeeg, groente, eiermengsel hieroverheen schenken, bladerdeeg. Op deze laatste laag komt lekker veel geraspte kaas.

Op 170 graden, 30 min. in de oven. Vervolgens op 200 graden nog 10 min. (voor dat onweerstaanbare bruine korstje).

Tot zover de recepten. Een mens moet bij zijn leest blijven, dus volgende keer weer wol. Of hout. Of reizen. Of politiek...
Ondertussen eten we extra veel Nederlandse groente. Vinden jullie dat een goed idee?

Zelfvoorzienend

 

Ach, wat zou ik graag zelfvoorzienend zijn. Leven zonder winkels, energie- en waterleveranciers (en hun agressieve reclame).
Ehm, helemaal zonder (...chocola)?
Nou goed dan, dat ik in ieder geval de kéuze heb.
Onafhankelijk van boycots en crises, van voedselschandalen en prijsoorlogen. Je eigen groente, je eigen waterput, je eigen houtgestookt fornuis. Houthakken in de winter, moestuinieren in de zomer, wecken en inmaken.
Kippen voor de eieren en het vlees...

Bij dat laatste gaat het al mis.
We hebben twee kippen, Dodo en Tok. Ze leggen geen eieren, nooit gedaan ook, vanaf het moment dat we ze kregen.
In de pan, zou je zeggen. Maar dat doe je niet, ze hebben namen, ze hebben een persoonlijkheid!
Dappere Dodo, die altijd overal het eerst op wordt afgestuurd door Tuttige Tok. Die haar mond niet kan houden en doorlopend loopt te tokkelen.

De waterput geeft ook al een probleem. We hebben er een, maar de pomp werkt niet. Ook nooit gedaan.
Zo schiet het niet op met die zelfredzaamheid.

Toch droom ik daar soms van, vooral als ik net weer in Zweden ben geweest. Met al die houtkachels en zelfgemaakte bessensap daar, begint de oervrouw in mij zich te roeren. Dan kom ik thuis en begin ik fanatiek glazen potjes te sparen. De kelder staat al vol.
Vol met lege flessen en potten. Want die enorme oogst die mijn moestuin op zou gaan leveren valt heel erg tegen door diezelfde reis naar Zweden.

Zelfvoorzienend zijn kost tijd en aandacht, je kan niet even een paar weken weg. Onthoud mijn eerste les in overleven.

Het was echter niet alleen maar drama, want de Japanse wijnbes had een topjaar voor mij in petto. Kennen jullie die? Al had je maar één struikje in je tuin, dan zou het deze moeten zijn:

Gave, gezonde, lekkere bessen, iedere dag een kom vol!

Ook de stokbonen (pronkbonen en sperziebonen) doen hun best. Love 'em.

Ah, dat gevoel als ik nonchalant met vergiet de tuin inloop om wat boontjes voor het avondmaal te plukken.

De wanhoop als diezelfde boontjes allemaal tegelijk rijp zijn en geplukt moeten worden. Pubers die verkondigen nóóóit meer een boontje in hun leven te willen eten.
Nog een overlevingsles: wie niet kan plannen moet wecken.
Gelukkig is daar Diana's blog, redster in moestuinnood.

De appelboom neemt ongebruikelijke vormen aan, ik moet nog eens goed leren snoeien. Maar hij zit wel vol met appels!
Uiterlijk zegt ook hier niet alles.

Eerst maar eens al dat fruit. Ik maak er diksap van.

DIKSAP:
- 2 kilo appels, geschild en in stukken, zonder klokhuis (ook valappels natuurlijk!), appels bevatten veel suiker, zo kunnen we met minder gewone suiker toe.
- Kwartier zachtjes koken met sap van een citroen en zoveel  water dat het net onder staat.
- Rozenbottels erbij (steeltjes eraf, doormidden gesneden) weer een kwartier samen koken.
- Bramen, aalbessen, wijnbessen of ander zacht fruit erbij.
- Nog tien minuten pruttelen (zacht fruit hoeft niet zo lang te koken, bovendien komt er anders teveel pectine vrij).
- Het geheel stampen (zo'n ouderwetse stampotstamper met gaatjes of gleufjes erin is ideaal) en door een fijne zeef halen (of als je het per se historisch correct wilt doen, met een kaas- of neteldoek. Heb je wel weer extra was...). Niet teveel van de moes erdoor duwen, dat maakt het dik en troebel.
Wat ik deed was na de eerste zeving de moes nog een keer stampen en weer door de zeef halen, nu zoveel mogelijk, en dat als saus gebruiken.
- 250 gram suiker erbij (of naar smaak, het is al vrij zoet door de appels)
- Nogmaals koken om hem in te dikken (ongeveer half uur).
- Minimaal tot twee maanden in koelkast te bewaren (suiker conserveert)

Ik had een foto willen maken van mijn twee volle flesjes, maar ik kreeg familie te eten. Alle moeite van die middag werd in anderhalf uur opgedronken (de diksap) en in de yoghurt met wijnbessen gegoten (de saus)...
Ik had er de winter mee willen doorkomen.

... wat ze overlieten...

Voorlopig dus even geen nieuwe crisis of boycot, graag.