Drie Grijze Vestjes

Waarom weet ik niet, maar veel van de kleren die ik in kringloopwinkels vind of op ruilbeurzen krijg zijn grijs.

Ik hou niet zo van grijs.

Natuurlijk, er zijn prachtige modecollecties ontworpen, gebaseerd op de kleur grijs.
Ook wordt de kleur in sommige gedichten hartstochtelijk bezongen: 

In een wereld zo vol smart, werkt het niet in wit of zwart!

Ach, kijken wij toch eigenwijs: er zijn zovele tinten grijs. 

Er schijnt zelfs een spannend boek over tinten grijs te zijn...
Maakt allemaal niet uit, aan mijn lijf geen grijs.

Maar als ik nou iets vind wat mooi gemaakt is en wat leuk staat, zoals deze drie vestjes?
Dan laat ik dat toch maar niet liggen. Ik ga eens kijken wat ik ermee kan.

Vestje nummer één (links) is lichtgrijs. Dat komt mooi uit, want die kan ik meteen verven. De oorspronkelijke kleur werkt mee in de eindkleur, daarom gebruik ik Tulpenrood, van Dylon. Zo wordt het vestje uiteindelijk rozerood. 

Houd er rekening mee dat Dylon alleen natuurlijke, plantaardige stoffen verft. Voor wol en zijde (natuurlijke stoffen van dierlijke afkomst) gebruik ik Landscape verf. 

Dit vest heeft een stuk elastiek in de rug, hierop naai ik knopen in tinten rood, oranje en roze. (Ondertussen ben ik ook een fijn uurtje kwijt met het sorteren van mijn knopendoos.)

achterkant met elastieken band

Het tweede vestje (midden) is helaas van acryl en kleurt daarom niet. Maar de gebreide knopen zijn ideaal om te borduren.

Ik gebruik hier de enkele kettingsteek en zo krijgt iedere knoop een bloem. Om de grijze kleur wat op te vrolijken gebruik ik heldere kleuren katoendraad.

 

Het derde vest krijgt van mij enkel nieuwe knopen. Dat is vaak al genoeg om een kledingstuk wat spannender te maken. Maar dan wel bijzondere knopen! Deze kreeg ik tijdens een swap van Kim, zij maakte ze van Fimoklei.

 

Omdat dit vest nogal wijd was heb ik aan de achterkant een klein knoopje met een gehaakt lusje opgezet. Voor net iets meer taille.

En dan die mooie tweedehands zijden sjaal erbij!

Drie nieuwe vesten, allemaal weer net iets anders. Goede slag!

En zo heb ik me ook nog eens (enigszins) verzoend met de kleur grijs.

Wol verven

Sokken, mutsen, sjaals, omslagdoek. Ik heb mijn meeste breisels min of meer succesvol afgerond.
De breiwol raakte echter op, dus ging ik koortsachtig op zoek naar meer.

Oei, ik was even vergeten hoe hartstikke duur dat is!  Dat wil zeggen, als je echte wol wilt. Bij Zeeman ligt het acryl huizenhoog opgestapeld, maar voor een echte wolvrouw voldoet dat natuurlijk niet.
Gelukkig had ik bij een groothandel al snel naturel wolstrengen te pakken, tegen een redelijke prijs.

Maar naturel is maar naturel en ik hou van kleur, dus ging ik een paar middagjes verven met vriendinnen.
Wol verven met natuurlijke grondstoffen is, in tegenstelling tot je haar verven, erg leuk om te doen.
De eerste keer was ik in de weer bij vriendin Jannetje, van Viltwerkplaats Gieten. Ik kwam thuis zonder foto's, maar met een mand vol moois:

Berkenblad (gebeitst met rabarber) geeft het geel. Blauw is van indigo, groen door de combinatie.

Een volgende verfdag was ik bij Ineke, van Wol'ndraad, voor een workshop natuurlijk verven. Dit keer met camera om het voor jullie vast te leggen. Letten jullie even op?

Basisregel: natuurlijk verven begint altijd met thee en chocola, da's logisch.
Daarna verfden we wolstrengen met boerenwormkruid voor de kleur geel: voor de kleur op zich, maar ook om het later te kunnen mengen met rood en blauw.
Gedroogd boerenwormkruid is minder sterk dan verse, hebben we weer geleerd.

wol eerst weken in water...

...dan in bad met boerenwormkruid (in een zakje!)

waarempel, het is geel

Niet alle planten geven kleur en niet alle kleur is blijvend, dus denk niet dat je er met alleen mijn blogje wel uitkomt. Dit is serious business!

Volgende stap, de kleur rood. Het werd steeds spannender, want hier gebruikten we fijngestampte luizenlijkjes voor. Voor de kenners: cochenille.
Ik ging nog even de discussie aan of deze prachtige kleur rood al die duizenden leventjes wel waard was, maar ik geloof niet dat de wereld al rijp is voor die gedachte. Dus ik deed water bij de wijn en cochenille bij de wol.

met aluin als beits wordt het...

...paars

met wijnsteenzuur als beits wordt het...

...heel erg rood!

Net nu jullie het verhaal natuurlijk een beetje saai gaan vinden  (niet iedereen raakt opgewonden van wol, dat snap ik ook wel)  komt het spannendste: de indigo.
Het gebruik van indigo bestaat al meer dan 3000 jaar, het is de enige plant die diepblauw verft, komt o.a. uit India en vele mensen hebben er oorlog om gevoerd.
Hier dus geen luisjes maar echte mensen die hun levens hebben geofferd.

er gaan nog wat hulpmiddeltjes bij, héél voorzichtig

Het mooiste moment: als de streng wol uit het indigobad komt is het groen, door het contact met zuurstof wordt het, voor je ogen, blauw.
Uit één pan kan je meerdere kleurbaden gebruiken, ze worden dan steeds lichter. Zo krijg je prachtig verlopende tinten blauw.

Natuurlijk verf je wat van de rode en gele strengen over met indigo. Zo krijg je resp. paars en groen.

rood, roze, paars, blauw

blauw, groen, geel

En zo eindigde deze natte herfstdag met een prachtige regenboog:

Bed and Breakfast in Zweden

Ik heb een zwak voor Zweden, dat weten jullie.
Afgelopen week was ik er weer eens, op bezoek bij mijn broer en schoonzus in het kleine dorp Revsund, in de provincie Jämtland. 
Ze hebben daar een Bed and Breakfast in een oude pastorie, een soort Villa Kakelbont: Revsunds Prästgård.
Kom, ik geef jullie een rondleiding.

We komen aan: de voorkant van het huis

We gaan naar binnen: de hal

De elandkop: die kennen we ergens van

Hang je jas op...

...en doe je schoenen uit.

In Scandinavische landen is het gebruikelijk om je schoenen direct bij de voordeur uit te doen. Nederlanders vinden dat soms een beetje vreemd. Zweden vinden het vreemd dat mensen in een land waar zoveel honden zijn, met hun schoenen aan over het witte tapijt banjeren.

Speciaal voor de gasten staat er een kist vol sloffen in de hal.

Eén van de kamers, uitzicht op het meer. Zie je het visje?

Ben je een koukleum, net als ik? Geen nood, in de badkamer hangen kruiken voor de gasten.
Kruiken met een jasje.

We kijken verder. Kom, niet treuzelen.

In de zitkamer, bij de bank, is er tijd om te haken.

Geïnspireerd door alle vriendinnen die begonnen zijn aan de bloemetjes van Arne en Carlos ben ik in Zweden ook weer aan het haken geslagen. Ik kan alleen niet zo met patronen omgaan (dat is wel vaker gebleken) en dus eindig ik met een stapel totaal verschillende, verwarde bloemetjes.
Geeft niets, er groeit vast wel weer iets moois uit.

Op de veranda, achter het huis.

Ontbijten! Altijd al een prettige bezigheid, maar hier helemaal: eitjes van eigen kippen, heerlijk brood van de lokale bakkersvrouw, jam van zelfgeplukte bessen.

Trouwens, ik ben dol op het Zweedse knackebrod. Eigenlijk vooral op de verpakkingen, beetje retro...

Kom, we gaan weer naar buiten, even kijken of de kippen in de buurt zijn. Kunnen we eieren zoeken.

Zijkant van het huis.

Daar zijn er een paar

Hier de kuikentjes, gisteren nog uit het ei gekomen.

Nu lopen we naar de moestuin, aan de achterkant van het huis. De tuin loopt hier af naar het meer, dus is het een schuine moestuin.

Sla, wortels, bieten, aardappelen en geen slak te zien.

Over het hek aan de andere zijkant kijk je naar de kerk.

Vandaag gaan we bessen plukken in de bossen aan de overkant van het meer. We pakken dus het bootje dat op ons wacht bij de steiger. 
Jij roeit. 

Kijk, daar ligt ook onze vriend Knøt met zijn vrienden, in de zon.

Zon en geen wind, een perfecte dag om te picknicken.

De bossen aan de overkant: mossen en bessen

De Zweden raken erg opgewonden als het plukseizoen begint. Families gaan dan massaal met emmertjes het bos in om paddestoelen of bessen te plukken. Wij ook, maar op de een of andere manier raakt mijn bosbessenemmertje niet vol.
Hier onze oogst vossebessen (lingonbessen). Daar maakt schoonzus lekkere jam en siroop van:

Vossebessen

Wat doe je nog meer in Zweden? Rondrijden op zoek naar een Loppis natuurlijk!
Een Loppis is een kringloopwinkel, vaak gerund door particulieren en dan ook nog vooral in de zomer. We vonden een heel erg leuke, in een traditioneel huisje:

Er hangen wat typisch Zweedse voddenkleedjes over de veranda.

Zie je die lichtblauwe kopjes in het midden? Verkocht.

De rest van het verblijf was vooral gevuld met een prettige mengeling van kletsen, koken en eten. 
Ik denk dat ik maar ga emigreren. 
Alleen voor de zomers.