Zomerse Overhemden

zomer!

Na deze lange winter zijn we allemaal vastbesloten om van iedere warme zomerdag te genieten, toch?

Ik denk dan vooral aan wandelingen in het bos (mét picknick), fietstochten door kleine dorpjes en 's avonds lekker buiten eten, met familie en vrienden.

Jullie kennen ze wel, die plaatjes: allemaal gelukkig lachende mensen aan een lange boerentafel onder een appelboom. Met een glas wijn, slingers in de boom, zon en zaligheid. 

 

Die appelboom is in mijn geval een oude pruimenboom. Heel oud, want hij geeft nog maar zo'n tien pruimen per jaar, waardoor de wespen hem totaal niet interessant vinden.

Ouderdom heeft zo zijn voordelen.

In plaats van een prachtige, antieke boerentafel leggen we een aantal losse planken op twee kleine tafeltjes, met daaroverheen een groot kleed.

Een maaltijd buiten is natuurlijk al gauw een koningsmaal, dus met lekkere sla uit de moestuin en een grote pan groentesoep met brood is het geluk al bijna binnen.

Rest me nog het grote tafelkleed, wat kussentjes voor op de banken en een boomslinger die past bij deze feeststemming.

Nu heb ik al een poosje in kringloopwinkels staan kijken naar al die herenoverhemden, vaak met een gezellig Hollands ruitje of streepje. Prachtige stoffen zitten daarbij!
Bovendien waren er tijdens de lenteschoonmaak her en der wat kasten uitgeruimd, waarbij er nog een behoorlijk aantal oude overhemden boven water kwamen.

achttien overhemden

Ik zoek de mooiste bij elkaar (van katoen) en knip uit de rugpanden vervolgens zo groot mogelijke rechthoeken (want gemak dient de mens en als het sneller kan dan ben ik daar helemaal voor). 
Het kleinste overhemd bepaalt de maat!

Voor onze tafel heb ik een kleed gemaakt van 2.70 x 1.60 m, daarvoor had ik achttien overhemden nodig.

de uitgeknipte rechthoeken

Al die rechthoeken naai ik aan elkaar: eerst in lange stroken (drie stuks met ieder zes blokken), daarna die stroken weer aan elkaar. De rafelranden werk ik af met een snelle zigzagsteek en om het hele kleed komt natuurlijk een zoom.
Ziedaar mijn grote, wapperende zomerkleed.

Uit de voorkanten knip ik vervolgens de stukken voor de kussentjes.
De maat is hier minder belangrijk, zolang er maar twee bij elkaar passen. Grote overhemden leveren dus een groter kussen op dan kleinere overhemden.

De knoopjes kunnen we gebruiken om de kussens open te maken zodat het binnenkussen gewisseld kan worden (als er een kop soep omgevallen is...).

kussens van de voorpanden

Van de mouwen maak ik tenslotte nog de slinger. Niet moeilijk, gewoon driehoekjes knippen, even zigzaggen en aan een lint vastnaaien. Aan het einde van het lint naai ik een ringetje om de slinger aan op te hangen.

driehoeken voor de vlaggetjes, die hoeven niet gelijk te zijn

Nu alleen nog die zonnige zomerdag...

feest!

Ook te zien in favoriet tijdschrift Genoeg!

Honden!

Zoals jullie misschien al weten ben ik een Groot Poezenliefhebber. Door natuurlijke selectie, lieve lezers, weet ik dat jullie dat ook allemaal zijn.
Mijn eigen dikke kat Grisha (een Russisch koosnaampje) komt zo nu en dan in mijn blogberichten voor. Meestal slapend, want dat kan hij heel goed.
In alle standen:

Je ziet aan Grisha dat je ook lenig blijft door gewoon veel te slapen.

Ik moet bekennen (niet te luid, voordat ik het weet wordt het tegen me gebruikt) dat er ook honden zijn die wél lief en aandoenlijk zijn, bijna niet stinken, nauwelijks kwijlen en ook nog wat anders doen dan precies wat jij wilt
En omdat ik een groot voorstander ben van het polderen, dus graag rekening hou met ieders wensen, gaat dit blogbericht nou eens (voornamelijk) over honden.

Airdale terriers

Eén van die honden kennen een aantal van jullie wel: de mascotte van de Dutch Swappers: Guusje.
Als hij mooi gaat zitten met zijn voorpootjes hoog, smelt alle tegenstand weg.

Guus is in opdracht van Marieke, zijn bazin, door mij vereeuwigd op een wollen kussen.

aan het werk met de viltnaald

Een vriendje van Guus vond dat wel interessant. Buck's baasje was binnenkort jarig, dus ook Buck werd gevilt.

Er gaan vele verhalen rond over honden en katten die elkaar in de haren vliegen. Je zou kunnen zeggen dat dat vooral het Donald Duck effect is (daar zijn wel meer misverstanden door ontstaan, bijvoorbeeld dat eenden veel van geld houden en dat drielingen in aanvullende stukjes praten), maar onze Grisha heeft duidelijk geen behoefte aan een hond in zijn nabijheid.

Om toch met een hoopvolle noot te eindigen: het kan ook anders. Er zijn honden en katten die als vrienden samenleven. Een les voor ons allen!
Hier is het bewijs:

Alhoewel, als je goed kijkt, slaat de twijfel toch weer toe.