Het is weer Wolweer

De blaadje vallen alweer!
Voorlopig eigenlijk alleen die van de pruimenboom, de rest laat gelukkig nog op zich wachten. Je moet als boom ook niet te vroeg zijn, vind ik, want wat is daar nou het evolutionaire voordeel van? De rest krijgt nog wat aandacht (en mest), de pruimenboom negeer ik nu.
Eigen schuld.

Nou zijn er heel veel mensen, en dus ook onder mijn dierbare lezers, die de herfst hun lievelingsseizoen noemen. Met het gevaar dat ik die groep van jullie nu voor eeuwig van me vervreemd:  ik HAAT de herfst!
Logisch, de trouwsten onder jullie herinneren zich misschien nog mijn Vrijdagavondgevoel in de lente.
Goed, het is nu duidelijk Zondagavond en ik moet naar bed en heb daar nog lang geen zin in.

Een voordeel van deze, voor mij, wat sombere tijd is dat het nu weer Woltijd is. Na de zomer, waarin mensen niet eens in de buurt van wol willen komen, is het opeens weer Knuffeltijd, Wegkruiptijd, Nesteltijd. Dan komen mijn warme wollen kussens en sieraden weer in the picture.

Dus ben ik weer hard aan het werk, heb afgelopen weken een aantal blokkussens gemaakt in verschillende kleuren. Deze zijn voor Atelier Asserstraat, in Rolde. Vanaf 23 september open.

Hier zie je de achterkanten, prachtige oude dekens:

En een hondenkussen, een bestelling van een Hondenliefhebber. Ze hebben twee Airdale Terriers en die schijnen dol te zijn op kussens. Uiteraard alleen Wollen kussens.



bruine bergschaapwol om te vilten

een langwerpig kussen, ik geloof dat hij bij een deur komt te liggen

Nou ben ik een typisch kattenmens. Ik heb er hier een heel erg dikke (en gezellige) rondlopen.
Katten lijken eigenlijk wel wat op wol, nu ik er over nadenk. Ze zijn zacht, warm en ze ruiken lekker.

Dat moet ik jullie misschien ook niet vertellen, zometeen is mijn lezerspubliek meer dan gehalveerd. Herfstmensen en Hondenmensen haken massaal af. Alhoewel, er is hier vast een grote overlappende groep, dus misschien valt het mee.
Ik zal de teller komende weken goed in de gaten houden.

Voor het hondenkussen heb ik eerst tientallen plaatjes van Airdale Terriers bekeken (hoera voor google). Ik moet zeggen dat ze er toch wel vertederend uitzien, zeker zo'n kleine pup.

Maar ik kom niet in de verleiding, o nee.
Onze tweedehands auto had een eerste eigenaar met twee honden.
 Need I say more?