Het Puberbrein

Weinig dingen zo bevreemdend als het puberbrein.
Er is al veel over geschreven en gezegd, maar ik voel een sterke drang om daar nog wat aan toe te voegen.

Waar ik de afgelopen dagen door huis en tuin heenhuppelde omdat het opeens verrukkelijk zomerweer was (nota bene: twee weken geleden lag er nog sneeuw onder de mooiste magnolia van Nederland!)...

...kruipen mijn twee pubers narrig uit hun hol met dikke truien aan om te vragen of die deur alsjeblieft dicht mag.
Als ze naar school vertrokken zijn gooi ik de ramen op hun potdichte kamers zuchtend (maar niet te diep) weer wagenwijd open.
Ze hebben sowieso iets tegen buitenlucht. Als jullie zouden weten hoelang ik ze heb moeten bewerken om weer eens ouderwets met zijn vieren op pad te gaan (varen - dus niet eens roeien - in de Weerribben, mét picknick: broodjes, eiersalade, soep en versgebakken koekjes - ik laat geen verleidingsmiddel ongebruikt)!
Ze blijven liever binnen, ramen en deuren dicht, laptop open.

Er is nog meer opmerkelijks bij pubers.
Sommige spieren werken bovennatuurlijk goed, met name de duimspier (in combinatie met een mobieltje), andere spieren werken daarentegen nauwelijks (de rest van het lichaam). 

Om die reden zijn ze onthutsend snel met communiceren (digitaal én mondeling) en ongelooflijk langzaam met andere dingen (kamer opruimen, beginnen met hun huiswerk).

Eigenlijk zijn ze evolutionair een raadsel: hun slechte eetgedrag (ze lusten niets tenzij het ongezond is) gecombineerd met het niet overzien van risico's (de befaamde tunnelvisie, ze hebben blijkbaar een zeer beperkt zichtveld, zo zien ze bijvoorbeeld niet dat er al dagen iets op de trap ligt wat naar boven moet, lévensgevaarlijk!).
Het is een wonder dat ze niet zijn uitgestorven, die pubers.

Puberzoon doet deze maand zijn eindexamen en hij begint, geloof ik, een beetje uit de gevaarlijke zone te komen.
Hij zegt namelijk dat hij nu alles onder controle heeft en dat hij echt genoeg aan zijn huiswerk doet en dat ik niet zo moet stressen over die examens. Dat ik hem nooit zie studeren is uiteraard mijn eigen schuld, daar kan hij ook niets aan doen.
Hij zegt zelfs goedemorgen als hij beneden komt.
Kniesoor die dan nog zegt dat het al lang middag is.

kamer opruimen in het tempo van een slak...

Maar het onbegrijpelijkst van alles vind ik toch dat je van zó iets buitenaards zóveel kan houden.