Truienfabrieksels 1

Het is hier in het Noorden nog altijd wat frisjes, de lente wil niet echt opschieten. Ook al kan ik met gepaste trots vertellen dat mijn moestuin klaar ligt, geschoond, bemest en voorlopig nog even bedekt, toch zit ik vooral binnen.
Daar ligt al een poosje een fantastisch, knalroze, wollen vestje, dat - geheel in traditie - te warm gewassen is en met de beste wil ter wereld niet meer om mijn lijf past.
Nu het eerste verdriet verwerkt is, zie ik hier een nieuwe kans voor schaar en naald.

Wat is namelijk het geval?
Van truien maak je makkelijk polswarmers en laten we eerlijk zijn, een mens kan nooit genoeg polswarmers hebben. Ik heb ze gevilt, gebreid (gekregen) en genaaid. In alle kleuren. Maar nog niet in knalroze.
Ik knip dus dapper de mouwen van het vestje af. En zoek er bijpassende kleuren haakkatoen bij uit.

Met de immer populaire festonsteek maak ik allereerst een basis voor het haakwerk. In de lussen van de festonsteek haak ik vervolgens om en om één en vervolgens twee stokjes (dit hangt natuurlijk af van hoe breed je festonsteek is, maar dat is gewoon even uitproberen).

Ik haak op één bepaald punt de lus van de festonsteek aan de overkant mee, zodat er een afgescheiden opening voor de duim komt. Gewoon in dezelfde toer.

De onderkant festoneer ik met groene katoen. Een soort grasveldje, eigenlijk. Daar horen dan natuurlijk bloemen bij. Voor de stengels gebruik ik de kettingsteek.
De eerste bloem (rijgsteek) ziet er zo uit:

Die haal ik toch weer uit, niet bloemig genoeg. De volgende bloemen worden kleiner en hier gebruik ik de stersteek.
Beter, veel beter.

Ik weef de draad twee keer om het kruispunt van de draden, zo hou ik de draden mooi bij elkaar en bovendien benadruk ik het bloemenhart hiermee.

 Dikke trui, polswarmers en sneeuwklokjes. Wie doet me wat...