Oplappen

Ik hield er al jarenlang rekening mee dat het ooit zou gaan gebeuren. Nu was het zover en het was nog steeds een enorme klap.
Mijn Lievelingsspijkerbroek was op.  Versleten. Vol met gaten op de knie en daarboven (hoezo daarboven, wat gebeurt er nou boven de knie?).
Toen ik vanochtend ook nog met mijn Lievelingsjúrk bleef hangen aan een spijker, waardoor ik opeens een enorme winkelhaak op bilhoogte had, was de ellende compleet.
Het was óf depressief bij de pakken neerzijgen óf de handen uit de mouwen steken.

De grote tafel in de huiskamer werd leeggehaald (een enorm karwei, want daar ligt alles waar iedereen op een willekeurig moment van de dag mee bezig wil zijn).
De naaimachine, die normaal gesproken een luizenleventje heeft in dit huishouden, werd op tafel gezet, de naaidoos ernaast en de gehele verstelmand vlakbij, op de vloer.

Ik ken mezelf, als ik er eenmaal voor ga zitten ga ik dagenlang door. Dan eten we in de keuken omdat er geen centimeter meer vrij is op de grote tafel.
Als we al eten, want dat schiet er dan ook vaak bij in.

Eerst mijn broek.
Ach, mijn lieve trouwe broek, versleten tot op de draad. De enige broek die niet stiekem steeds krapper werd.

Vroeger kreeg je op je oude broek lappen van nóg oudere broeken. Datzelfde ga ik met mijn broek doen, alleen wat fleuriger. Uiteraard.
Mooie lapjes zat, want die sparen we. Alles wat een leuk stofje heeft komt in een grote lade te liggen (die steeds voller wordt). Bijvoorbeeld een lief jurkje van toen Puberdochter nog lieve jurkjes droeg.

een stukje uit de mouw

Om de lapjes wat steviger te maken strijk ik er vlieseline op. Bakpapier eronder, anders plakt het aan je strijkplank.

zwarte vlieseline

Netjes uitknippen.

Ik hou niet van overbodig werk, maar dit betaalt zich straks dubbel en dwars terug: met een rijgdraad zet ik de verstevigde lappen op de kale plekken.

Met de naaimachien in actie. Nu zie je waarom dat rijgwerk zo nodig was, je naait lappen op broeken via de pijp en dat is krap.
Heel krap.
Dan is het fijn als de boel niet kan verschuiven.

Mijn Lievelingsspijkerbroek, weer als nieuw.

Ook Lievelingsjurk mag onder het mes. Eerst die afschuwelijke winkelhaak dichtzigzaggen.

Welke stof ik ook zou uitkiezen, je ziet het altijd. Dan kan je dus net zo goed een vrolijke stippelstof gebruiken. Rood met witte stippen.

De rest van de dag was ik bezig met zomen inleggen, broeken vernauwen en rokken van jurkjes maken.
's Avonds aten we tosti's met in kwarten gesneden sinaasappels.
In de keuken.