Naailes

Nog een rokje?
Ze hadden me beloofd dat het met het tweede rokje véél sneller zou gaan. Maar ja, dat zeiden ze anderhalf jaar geleden ook toen ik begon met sokken breien. Ik ben nog steeds met de tweede bezig.

Bij sokken is het ook nog eens héél lastig dat je die tweede echt nodig hebt om er gebruik van te kunnen maken.

Wat was nou het probleem met het tweede rokje?
Welnu, na mijn eerste prachtige rokje (kniesoor die op de ritsinzet let) had ik wel het gevoel dat ik me hier iets verder in moest ontwikkelen..

Het eerste rokje, blijft een kleine foto vanwege verwaarloosbare foutjes in de details.

Dus een paar weken terug een aardige mevrouw uit een dorp verderop opgebeld voor naailessen.
Opgewonden toog ik naar de eerste bijeenkomst met onder mijn arm mijn naaimachien en een groot roodgeverfd katoenen laken (je moet niet meteen dure stoffen gebruiken, werd er tijdens mijn Rokjesdag gezegd).
Ik mocht meteen beginnen aan een nieuw rokje.

Die eerste les werden en plein public de maten opgenomen en werd er een patroon (een klokkende rok) uitgezocht en overgetekend. En gespeld. En geknipt.

Dat was al heel veel werk, maar nu heb ik tenminste nog een rokjespatroon op maat. Goed voor een leven lang rokjes! Tenminste als ik mijn maten behoud.
Afvallen is dus vanaf nu uitgesloten, jammer, maar het kan niet anders.

Helaas, het is met naaien net als met schilderen. Je moet je voorwerk goed doen. Je weet wel, je wilt een deur een leuk kleurtje geven. Moet je eerst ontvetten, daarna schuren, dan plamuren, vervolgens weer schuren, wéér ontvetten en dan nog in de grondverf.
Tegen de tijd dat ik de kwast in de verf mag dopen heb ik er al helemaal geen zin meer in.

Bij naaien is het nog erger: eerst patronen spelden, overtrekken en knippen, dan de stof rond het patroon lussen, uitknippen, stukken aan elkaar rijgen (en dat mag je er dan later allemaal weer uithalen!), naden strijken (ik haat strijken), de juiste kleur garen op je naaimachine zetten, (ja hoor, net te weinig van die kleur op het spoeltje) nieuw spoeltje maken, garen weer spannen, tien keer proberen de draad door dat miniscule oogje te krijgen ...

De aardige mevrouw ontpopte zich als een strenge juf. Iedere keer dat ik stiekem een rondje rijgen wilde overslaan stond ze achter me.
Geen wonder dat het zo lang geduurd heeft voor ik mijn tweede rokje afhad.

We zijn nu vijf lessen (van twee uur!) verder en het rokje is klaar.
Helemaal. Genaaid en geritst. Beleg mét vlieseline.

En aangezien een rokje van alleen roodgeverfd laken een beetje saai is, heb ik de stempels weer uit de kast getrokken. Dat was nu bekend terrein.

Bladeren rondom de zoom en bloemen overal.

Mét Monogram, DH:  Dorothea Haedewijck stel ik me zo voor...

Let even op de rits! Ooit zo'n mooie gezien?

Zo is er eindelijk toch nog een tweede rokje ontstaan.

Hier past geen valse bescheidenheid meer: wat een beeldschone rok!!

Alleen maak ik een volgend rokje toch maar gewoon thuis. Zonder lussen en zonder rijgen. Zonder voering en zonder beleg.
En als jullie er niets meer van horen, dan weten jullie genoeg.

Stempelen

Na een aantal mislukte pogingen om met gummetjes, aardappelen, potloodkontjes en kurken stempels te maken heb ik besloten het maar toe te geven: ik ben niet in de wieg gelegd voor werk op microscopisch niveau. Tenzij het kwantummechanica is.
Bovendien heb ik onderhand een aardige voorraad stempels opgebouwd van grootheden als LittleZ en Creacuties, dus waarom zou ik mezelf nog tergen met dingen waar een mens geduld voor moet hebben.

Wat ik wel heel leuk vind is het bestempelen van stoffen!
Ik wilde al een poos van een oud wit laken iets moois maken, zoals een kussensloop, een waszak of, wie weet, misschien zelfs wel een rokje!
Alleen dus geen gepriegel meer, hop, we doen het nu gewoon groot en stoer.

Als je met een Houtman getrouwd bent ligt het huis (dat wil zeggen, zijn werkplaats) vol met mooie stukjes hout. Die werden de basis. En als moeder van twee creatieve kinderen was er ook nog volop knutselfoam (je kent het wel, die platte stukjes schuimplastic in allerlei kleurtjes).
Met die twee onder de arm toog ik naar vriendin Erna, die altijd in is voor een creatief middagje.

Eerst de stempels maken:  van het knutselfoam knipten we verschillende vormen. Die werden vervolgens (met hobbylijm) op de houtblokjes geplakt. Dat laat je een uurtje drogen.

Tijdens het drogen drink je thee met chocola. Belangrijk detail.

Als ze droog zijn (het beste is natuurlijk om ze een nachtje te laten liggen, maar goed, ik heb het al over mijn ongeduld gehad...) verf je er met een kwast textielverf op (in mijn geval van het merk Permaset Aqua, dus op waterbasis) en vervolgens kan de pret beginnen.

Na een middag stempelen was dit het resultaat.

De eerste zakjes hangen nu in onze badkamer. Met allerlei frutsels erin die wij vrouwen in een badkamer onder handbereik willen hebben.

Op de bank buiten, in het kostbare (want zo lang ontbeerde) lentezonnetje, ligt het eerste kussen.
Het kussen en het rode zakje heb ik eerst met Dylon nog een verfbad gegeven, je kan tenslotte nooit genoeg kleur hebben.

Nou nog dat rokje.

Diezijn leuk, hip en handgemaakt markt, Groningen

Druk, druk, druk,
De Noorderlingen onder jullie boffen maar! Niet alleen wonen ze in het mooiste gedeelte van Nederland, maar morgen is er in de stad Groningen ook nog eens één van de allerleukste markten van Nederland! En ik kan het weten, want ik heb ondertussen al heel wat markten afgehandeld.
Welke markt dat dan is?  De Diezijn leuk, hip en handgemaakt markt natuurlijk!
Op de Vismarkt, in de stralende lentezon, staan morgen bijna honderd kramen met prachtige, originele, zelfgemaakte waar!

Diezijn leuk, na al die jaren snap ik hem nu pas, de woordspeling. Design leuk!
Hadden jullie natuurlijk al lang door.

Maar genoeg, ik heb nu geen tijd meer voor geklets, ik zie jullie morgen natuurlijk toch bijna allemaal en ik heb op dit moment nog een miljoen dingen te doen.
Druk, druk, druk.

Als troost voor dit korte maar krachtige blogbericht heb ik nog wel een aardigheidje:  de eerste vier die morgen langskomen en het codewoord Chocola zeggen mogen een echte Eexterhout-broche uitkiezen!
Daar kom je desnoods toch voor uit Zeeland?