Weinig dingen zo Hollands als Sinterklaas en Koninginnedag.
En weinig dingen die buitenlanders meer verbazen over ons dan deze twee feesten.
Die
rare Hollanders, die overal vertellen hoe je met nivelleren ,
compromissen (het poldermodel) en vooral niet je kop boven het maaiveld
uitsteken de wereld zou moeten regeren, die gaan opeens helemaal uit hun dak!
Van top tot teen in het oranje, massaal de straat op om te dansen, muziek te maken en rotzooi te
(ver)kopen.
|
Koninginnedagarmband |
Of ze verkleden zich in kleurige pyjamapakken en
schilderen hun gezichten zwart. En strooien dan snoep op straat waarbij
het de bedoeling is dat andere Hollanders dat weer bij elkaar
graaien.
Leg dat maar eens uit aan een Japanner.
|
Intocht Sinterklaas in Roermond |
Hoe dan ook, ik ben dus een Hollander en
DOL op Sinterklaas. Kom niet voor 6 december met Kerst aan, want ik sta niet voor mezelf in!
Sinterklaas is hier in huis het belangrijkste feest van het jaar (nauw gevolgd door Kerstmis trouwens).
Maanden
van tevoren beginnen ze al, de toespelingen over mogelijke
kadootjes. Onnadenkende uitspraken kunnen dan leiden tot wéér een
opbergsysteem voor plastic zakjes, of nog een dierenagenda.
We
hebben een afspraak in dit huis: je spaart (zak)geld gedurende het jaar
om leuke kadootjes te kunnen kopen voor Sinterklaas. Als dat niet
lukt (en eigenlijk lukt dat nooit) dan maak je ze zelf, uiteraard
met liefde en aandacht.
Dat laatste is geen straf, eigenlijk
zelfs het leukst, want deze afgelopen weken waren gevuld van wol, hout,
naaimachines en stofscharen.
Geheimzinnig geschuifel achter dichte deuren.
|
Warmwaterkruikhoes-poes voor Schoonzus |
|
Achterkant met flap en gevilte staart |
|
Voor de oplettende lezer |
Traditie wil dat we voor ieder lid van het gezin, plus een oma en een
favoriete oom en tante, een kadootje hebben.
|
Apple Laptophoes voor Broer, vilt |
|
Met opgenaaid zakje voor snoertjes |
Bij ieder kado hoort
een zeer uitgebreid gedicht. In die gedichten worden alle familie-frustraties van het afgelopen jaar op een (meestal) aangename
manier verwerkt. Daarna hebben we het er niet meer over.
Het
geheel wordt verpakt in het allermooiste pakpapier (zelfversierd)
waarbij er voor één keer niet op een boom meer of minder wordt gekeken.
Er zijn altijd weer kadootjes bij waar je het hele huis (en
schuur)
voor moet afzoeken, meestal aan de hand van een touwtje dat je moet
volgen.
Daarbij doen wij ieder jaar weer of het ons totaal verrast.
Natuurlijk hebben we ook de fopkadootjes nog die rond en rond
gaan en waarbij er iedere
keer na het uitpakken weer een andere naam op blijkt te staan.
Maar uiteindelijk is iedereen blij. Met datgene wat gekregen is, maar ook met datgene wat voor de ander gemaakt en in blijdschap ontvangen is.
Kijk, lieve
Russen, Amerikanen en Japanners, daar gaat het eigenlijk om bij onze Hollandse feesten: de rest van het jaar zijn we rustig en gematigd, maar op deze dagen laten we ons compleet door onze creativiteit leiden.
En dat, daar ben ik van overtuigd, herkennen jullie allemaal.