Paaskippen

Joepie, het is Pasen!

Of jullie het nou kinderachtig vinden of niet, ik ben dol op Pasen. Natuurlijk omdat er weer een excuus is om chocola te eten bij het ontbijt. En bij de thee. En als toetje, na het eten.

Maar ook omdat het zo leuk is om eieren te schilderen. En te verstoppen. En ze te zoeken. En er een enkele te vergeten. En die dan weken later alsnog te vinden...

Vroeger deden we het voor de kinderen, in de pre-puber-tijd. Tegenwoordig doen mijn Pubers het, geloof ik, vooral voor mij.
Zij zijn het nu, die de eieren verstoppen: "ja pap, warm, warmer, nee mam, jij bent koud, nu nog kouder, argh, ijskoud!"

Twee jaar geleden alweer maakte ik bij een superleuke workshop van wolvriendin Jannetje (Viltwerkplaats Gieten) voor de ontbijttafel een grote theemuts-moederkip met zes eierwarmer-kuikens.
Behalve warm werd het ook heel vrolijk op de Paastafel.

Dit jaar gaf Jannetje weer zo'n workshop en dat kwam goed uit, want mijn kleine theepot had nog geen kip.
We hebben weer een avond flink gevilt, geborduurd en geprikt.
Nat werd het ook. Aangezien het bij Jannetje gebeurde was dat geen probleem...

Aan het eind van de workshop hadden we twee voetbalelftallen kuikentjes met Kleine Theepotkip als Bondscoach.

Eenmaal thuis werd Kleine Theepotkip liefdevol in de kippenfamilie opgenomen. Niks geen pikorde.

Pas bij het inschenken van de thee realiseerde ik me dat Kleine Theepotkip een Kleine Theepothaan is...

Levenslessen

De meesten van jullie zijn behoorlijk creatief weet ik, dus ik mag het hier wel zeggen: ik zie vaak dingen die ik leuk vind maar waarvan ik denk: "dat kan ik zelf beter".
Zo heeft een vriendin van mij erg leuke theekopjes van een duur Italiaans merk, met sprookjesmotieven. Ze kosten vijfendertig euro per stuk!
Nou ben ik dol op sprookjes en bovendien dol op theedrinken dus ik besloot mijn eigen sprookjeskopjes te maken.
Het bleek een bron van Levenlessen.

Ik maakte een gezellige tekening van bloemen, vogels en een vlinder.

Die ging ik vervolgens op de computer inkleuren (want - dacht ik - dan wordt de kleur mooi egaal, net echt).
Dat heb ik geweten, want inkleuren met het programma op deze oude computer gaat per millimeter!
Drie dagen aan het kleuren geweest!

Je weet hoe dat gaat, op een gegeven moment ben je al te lang bezig met iets om het nog op te geven.
Zo heb ik heel wat mislukte, gebreide vestjes, genaaide rokjes (waar ik verder nooit meer iets over zal zeggen) en verloren middagen in een auto op zoek naar een winkel waarvan ik het adres thuis had laten liggen achter de rug. Je bent nu eenmaal onderweg, dus je gaat door.
Dom.
Levensles nummer één: als je A zegt hoef je niet per se ook B te zeggen!

Toen Vistaprint de kopjes afleverde bleek de tekening veel kleiner op het kopje te staan dan ik had gedacht. Zelfs de Boom (anderhalve dag kleuren) was niet meer dan tien vierkante centimeter. Daar had ik heel veel tijd op kunnen besparen.
De Vogeltjes (drie uur kleuren) zagen eruit als valse bladeren en de Vlinder (viereneenhalf uur kleuren) had al zijn prachtige details verloren .

Bovendien waren de koppen groot en grof.

Ik moest wel even slikken, maar ik zie tenslotte ook de tweede Levensles: werk niet op de millimeter, het Leven gaat over grote vlakken.

Bovendien was het al die tijd buiten prachtig weer geweest en dat is zeldzaam in Nederland. Dan moet je niet binnen zitten, zei mijn moeder altijd.
Levensles nummer drie: pluk de zomerdag!

Als ik dat nou maar allemaal onthoud.
(Vierde en laatste Levensles: léér van je Levenslessen.)